Warmhouders

't Is wat koud tegenwoordig. Ten huize Kapucijnaap vinden we die sneeuw wel schoon enzo; maar toch ook wel wat frisjes, want ook de temperatuur binnenshuis zakt nogal snel. Veel ramen op een hoekappartement met enkel glas, weet u nog wel. We plakten een paar weken terug een soortement van isolerende folie (check uw dichtstbijzijnde Brico) op de raamkozijnen, en hoewel dat misschien wel een beetje helpt, blijft het toch maar frisjes.

Geen beter moment dus om warm gerief in elkaar te stikken. Van een oude trui van op de rommelmarkt, maakte ik 2 paar wanten en een stel beenwarmers. De wanten uit pure luiheid niet volgens de handleiding van deze inventieve dame; maar wel een supersimpele versie: handomtrek overnemen, 2 keer uit stof knippen, aan elkaar stikken. Lui gaat ook.

Voor de beenwarmers gebruikte ik het randje van de hoofdopening van de trui als versteviging. De ontvangster was alvast tevreden, al kan ze die dingen niet overdag dragen op het sjieke advocatenkantoor waar ze net een job versierde. 

Ook op kleiner formaat stikte ik 2 warmhouders in elkaar; met behulp van een patroon uit het oer-klassieke maar toch zeer schone Intemporels pour bébés. Ik maakte een testversie in maat 6 maanden zonder toekomstige eigenaar in gedachten, met wat stofoverschotjes (stukken fleece gekregen van zusterlief en overblijfsel van een Vossenpleinstofje):

Op het moment dat 'k de foto nam wilde ik nog uw mening vragen over de geschikte sluiting, maar later die dag bedacht 'k opeens een potentiële eigenares voor het jasje; dus naaide ik op de trein snel wat drukknopen in (noot aan mezelf: de rit Brussel-centraal - Mechelen is te kort voor 3 drukknopen) en overhandigde het jasje dezelfde dag nog aan de meter van een 5-maander.

Na de eerste versie volgde ook een tweede, dit keer voor het zoontje van een leuke collega die vandaag haar laatste werkdag draaide omdat ze terug gaat studeren (dapper!).

Met de biologische uilentricot, besteld bij Bambiblauw 

Volledig omkeerbaar deze keer, dankzij de drukknopen. Over die drukknopen zocht ik eindeloos instructies op, maar dat bleek absoluut niet nodig, want na één testknoop op een stofoverschotje bleek dat poepsimpel, ook in tricot.

Wat die tricot zelf betreft: ik was helemaal klaar om uit te roepen dat dat toch helemaal niet moeilijk is; en toen stikte ik als allerlaatste het randje van het jasje door. Een lelijke golf in de onderste rand was het resultaat. Tricot, dat is dus echt niet moeilijk, zolang ge't maar niet in uw hoofd haalt om een randje extra door te stikken...

Warm gerief voor iedereen dus; ook een beetje voor het hart vanavond, toen ik toevallig de mama van Dries Goeminne hoorde passeren op Music for life. Intussen zit de mens al 2 jaar in Nepal, maar in 2008 had 'k nog de chance om onder zijn hoede een paar weken in een Rode Kruis dorp in Rwanda door te brengen. U mag van mij aannemen dat uw MFL-centjes in goede handen zijn bij Dries-van-het-Rode-Kruis, dus stort maar snel uw eindejaarspremie door!