Tsjilp

Met iets te veel beginnersenthousiasme heb ik mij een tijdje geleden opgegeven om een assortimentje handgemaakte spullen uit mijn mouw te schudden voor een kerstmarkt. En opeens blijkt die kerstmarkt nog maar 2 weken van vandaag verwijderd te zijn. Uh-oh. Goed, ik moet natuurlijk niet echt iets uit mijn mouw schudden, maar mag eens stevig schudden aan veel creatievere mouwen zoals daar zijn die van Mme ZsaZsa en die van Miss Stik. Meer ritstasjes dus, en ook de ZsaZsabroche waarvan al eerder sprake was. Fotografisch materiaal daarvaan wordt nog even zorgvuldig bewaard (tot ik iets niet-al-te-genant kan tonen dus), maar in afwachting alvast een voorsmaakje van wat ik probeer uit mijn eigen mouw te toveren: vogeltjes, vogeltjes en nog meer vogeltjes. Zo ongeveer:

In mijn hoofd gaan dat prachtige kerstboomhangers worden, met groene vleugeltjes erop gestikt en een lintje eraan - maar hoe dat in de praktijk gaat uitdraaien, dat wordt nog even afwachten... Het stofje was een zeer lelijk kleed met een zeer schoon printje dat ergens in een modderige plas op de rommelmarkt lag.

En als uw alziend oog ook heeft opgemerkt dat daar toch wel een bizarre datum op de foto staat: goed gespot - nadat mijn eigen fototoestel het zonet begeven heeft (eigen schuld, het ding zat net enkele uren niet meer in zijn beschermende hoesje maar wel in een zelfgenaaid zakje en overleefde een val van de zetelleuning niet), heb ik het fototoestel in gebruik genomen dat de vorige huurder hier had achtergelaten - en met die instellingen zit het dus niet helemaal snor.

Verder rolde onlangs ook nog vanonder de naaimachine, een verjaardagspakje voor het liefste meisje van de wereld – gemaakt uit twee oude keukenschortjes: een omkeerbare draagtas, in grote lijnen naar de handleiding uit Amy Karol’s boek Bend the rules sewing (danku, bibliotheek). Het ging niet helemaal van een leien dakje want op het moment dat ik het ding vol ongeduld keerde, bleek dat ‘k de handvaten er verkeerd had ingenaaid: in plaats van de draaglinten staken er twee zielige lapjes stof uit de bovennaad van het zakje. Maar goed, zoals u kan zien is het alsnog redelijk goed gekomen - op de rode binnenkant heb 'k het zakje genaaid dat eigenlijk op het theepot-schortje zat.

De afmetingen zijn redelijk awkward (kent u een passender Nederlands woord? ik hoor het graag) want net iets te smal om comfortabel een boek of wat boodschappen in te vervoeren, maar gelukkig blijkt dat de jarige onlangs haar breinaalden weer heeft opgepikt en daarvoor komt zo'n zakje wel van pas dus. Wat ge allemaal wel niet kunt doen met 2 Vossenpleinschortjes van een halve euro.