bandwerk voor de goeie zaak

Die bewuste kerstmarkt waar ik het al eens over had - dat is voor morgen en overmorgen. De afgelopen dagen werd er bijgevolg duchtig gewerkt. De goeie zaak van dienst is een microkrediet project in India, volledig in de sfeer van de naaimachine, want het gaat om een textielopleiding en aankoop van naaimachines voor een groep vrouwen in West Bengal. Ik kreeg toestemming van twee grande dames van de Vlaamsche blogwereld om hun ontwerpen te gebruiken en verkopen ten voordele van het initiatief. En ere wie ere toekomt, dus werden er stukken karton en behangpapier en oude kerstkaartjes verknipt:

Naar voorbeeld van Mme Zsazsa (en intussen vele anderen) maakte ik een reeks bloemenbroches. Mijn beste vrienden in dit proces waren de volgende:

Een blikken doos en een koffietas met precies de juiste afmetingen om cirkels op stofjes te tekenen.

En de broches zelf, die zien er intussen zo uit:

(roze, blauwe en paarse stofjes uit grootmoeder's kelder, rode en witte bloemenstofjes met dank een het Vossenplein)

De paarse bloemen en de roze versie waren de eerste probeersels en die heb 'k afgekeurd voor verkoop wegens niet echt geslaagd. Over de andere versies ben ik wel content - al heb ik het voorlopig even gehad met cirkels stof knippen.

En wat hebben we vandaag geleerd, beste kijkers, over het maken van ZsaZsabroches?

1. dat werkt het best met dunne stofjes die je makkelijk kan rimpelen

2. erg rafelende stoffen (i.e. die roze) zijn echt geen aanrader

3. wie geen impressionante knopencollectie voor handen heeft, kan ook gewoon het midden maken met behulp van een stukje vilt.

Naar voorbeeld van Miss Stik maakte ik (hoe kan het ook anders) een serie ritszakjes:

In bloemenversie...

(stofjes van het Vossenplein, Spullenhulp en grootmoeder's kelder)

... en in streepjesversie...

(stofjes overschot van gordijnen en een broek en met dank aan het Vossenplein)

...en in nog wat andere versies...

(stofjes uit grootmoeder's kelder)

Ik ben niet van alle versies even enthousiast, maar om aan de verschillende smaken van de kerstmarktbezoekers te voldoen heb 'k een poging tot diversiteit ondernomen. Want die leukste job van de wereld die ik doe, dat is eigenlijk een stage en wel op het humanitaire hulp departement van de Europese Commissie. En die kerstmarkt, die wordt dus georganiseerd voor een publiek van eurocraten. En ik zit dus met de nodige stress dat al die ambtenaren meer van grijs van van blauw met witte stipjes houden - maar laat ons hopen dat dat een achterhaald cliché is.

En als u mij nu wilt excuseren, ik moet al die kaartjes nog aan de zakjes en broches hangen... En volgende keer blog ik eens iets dat 'k zelf bedacht heb, beloofd!

Update: de Kerstmarkt bracht uiteindelijk meer dan 1000 euro op voor het microfinancieringsproject - hoera!!!