En dàt het een feest was

… dat wist u natuurlijk al langer, omdat u het met eigen ogen gezien hebt, of intussen in heel blogland gelezen hebt. Maar sta mij toe toch ook nog even de loftrompet boven te halen voor het ongelooflijke werk van deze acht sympathieke organiserende dames. In gezelschap van 2 Fou De Coudre collega’s toogde ik zaterdagochtend richting Gent. Alwaar we enkel de angstvallig vastgehouden Mme Zsazsa-boeken, zelfgemaakte kleurrijke rokjes en Boleo-tassen moesten volgen  om moeiteloos het MIAT te bereiken.

En wat we daar aantroffen hebt u ook hetzij met eigen ogen gezien, hetzij overal gelezen - ijverige stiksters, eindeloze meters stof, chillende mannen met krant en baby op de arm, meer knopen dan je ooit voor mogelijk hield, een ronduit prachtig kraam vol fantastische zelfmaakspullen in de allermooiste stoffen en daarbovenop uiteraard de Annick for Kenya-fotomuur waar het allemaal om draaide. 

Ik mocht ook een paar uur bezoekers begroeten aan de infobalie, en wel in gezelschap van drie sympathieke dames, waaronder zowaar twee recyKleer wonders. Hoogstwaarschijnlijk een toevalligheid, maar wel maar weer mooi geregeld door het Van Katoen team. Aangezien we al langer vage plannen hadden om samen eens een boompje op te zetten over, ik zeg maar wat, vegetarische schoenen, trokken zij en ik vervolgens ook nog even Gent in. En kochten we, ik zeg maar wat, allebei een paar vegetarische schoenen (jaja, ik ook! zij het met wat vertraging). 

En hoezeer meneer Kapucijnaap ook de gek mag houden met de blog community; nee, het was niét precies een bijeenkomst van World of Warcraft fans ,daar in het MIAT.

Danku danku danku, Van Katoen, u hebt dat fantastisch gedaan.