winterslaap

Zullen we het er gewoon op houden dat ik een klein blog-winterslaapje heb gehouden?

Omdat het koud was en de creatief-factor na de kerstkado'tjes steil naar beneden ging. Omdat ik vele avonden  al vroeg met een boek onder de warme dekens kroop. Wat doet ne mens als het 8 graden is in de living, nietwaar.

Wat die acht graden betreft is er trouwens beterschap op komst, zodat u verder niet hoeft te vrezen dat 'k daar nog veel over ga mekkeren. In een vlaag van praktisch denken stuurde meneer Kapucijnaap immers een mailtje naar de huisbaas (wiens telefoonnummer we al zowat een jaar kwijt zijn). Dat we helemaal gek zijn op "ons" appartement, maar dat het er toch wel érrug koud wordt. En of daar misschien in iets aan gedaan kon worden. Vijf dagen later stonden huisbaas + chauffagist in onze living en werd de zaak beklonken: dinsdag 6 maart, op het gezegende uur van 7u 's ochtends, krijgen wij een nieuwe radiator. Zo simpel kan dat zijn. En komt u vooral niet af met de vraag waarom we de huisbaas niet eerder gecontacteerd hebben want een zinnig antwoord valt daar niet op te formuleren.

Soit, ik zat dus wel veel met de neus in de boeken - na het werk naar de bib race'n en dan thuiskomen met een stapel boeken waarvan je niet weet hoe je eraan gaat beginnen; dat zou ik dus ook een verblij-ding durven noemen. En als die boeken dan ook nog eens geweldig in de smaak vallen, dan zijn we al helemaal content - een zeer kleine selectie:
Ik viel helemaal voor de tekenstijl en fijne verhalen van de Canadese stripschrijver Guy Delisle. De Brusselse bib had Burma, Shenzhen en Pyongyang in aanbieding - drie pareltjes die niet alleen mooi zijn om naar te kijken, maar ook blijk geven van een geweldig observerings- en zelfrelativeringsvermogen. Me like.
Verder waagde ik me aan beider boekskens van  Stéphane Hessel - Indignez-vous en Engagez-vous; u weet wel, die waar de indignados de mosterd hebben gehaald. Ik was het niet met alles eens, maar wel met heel veel; om nog maar te zwijgen van mijn appreciatie voor iemand die op zo weinig bladzijden zoveel kan zeggen. Veel tijd hoeft u er niet voor te maken, en het zal de moeite lonen.
Maar het allermeest werd ik van mijn sokken geblazen door "Heerlijke nieuwe wereld"; niet van Aldous Huxley maar wel van Günter Wallraff. U hebt misschien in de Humo al eens een stuk Wallraff gelezen - 't is die mens die undercover in de minst benijdenswaardige rollen kruipt; als fabrieksarbeider bij een leverancier van Lidl, als migrant, als dakloze, als werknemer in een call center. Ik zou het boek geen eer aan doen door een verdere beschrijving te geven, maar kan het u enkel aanraden. Al is het lezen op eigen risico want de boosheid krijgt u er gratis bij.

Ik haalde ook nog wat klassiekers/hypes in huis, maar die vielen dan weer behoorlijk tegen; Connie Palmen (I.M., Logboek van een onbarmhartig jaar) en De eenzaamheid van de priemgetallen komen alvast niet in het lijstje van favoriete boeken van 2012. Maar misschien kent u wel nog een boek dat daar wel kans op maakt?

Ziezo, en nu ga ik weer even in blog-slaapstand, want hou u vast het is zover, uw kapucijnaap gaat leren autorijden. Zowat alle dagen na het werk en op zaterdag. Tot ik erbij neerval en hopelijk ook tot ik het kan. Gelieve in grote bogen om rijschool-auto's in het Brusselse te rijden, dat zal het beste zijn voor ons allemaal.Waarvoor dank.