Naast het fijne kado’tjes-nieuws is er ook het jammerlijke nieuwtje dat mijn naaimachine op sterven na dood is. De naaimachine-meneer heeft namelijk laten weten dat de motor stuk is. En dat het niet zo makkelijk is om een vervangmotor te vinden voor een jaren ’70 Bernina. Balen dus, maar niets aan te doen. Als het ding effectief schielijk overleden blijkt zal ik op zoek moeten naar een waardige vervanger en voor zo’n nieuwe wit-plastieken versie ben ik nog niet klaar denk ik (jaaa, ik weet dat dat beter marcheert, maar wie niet echt deftig kan naaien heeft toch maar best een machine dat op z’n minst wat esthetisch verantwoord is, niet?). Wordt ongetwijfeld vervolgd…
Naaien gebeurt hier dus al een tijdje niet meer, eten des te meer. Een recept kan ik dus wel met u delen. En zelfs niet zo maar een recept. Een paar maanden geleden at ik op een internationaal gekleurd etentje een geweldig bord spaghetti (want het ligt voor de hand dat op internationaal gekleurde etentjes de beschikbare Italiaan wordt aangeduid om voor het eten te zorgen). Sindsdien komt de bewuste pastasaus minstens een keer per week op tafel wegens supersimpel en vooral onweerstaanbaar lekker.
U hebt nodig:
-2 bakjes kerstomaten
-een uit de kluiten gewassen ajuin
-een paar teentjes knoflook
-een pak spaghetti (of wat voor pastavorm uw keuze ook wegdraagt)
-kaas – hier wordt het een beetje moeilijk want de beste kaas is de ietwat obscure Societé Crème die helemaal niet chique of duur is maar wel moeilijk te vinden(enfin, toch hier in Brussel waar ik hem enkel vind in de Delhaize op Place Luxembourg – bij wijze van nutteloos feit van de dag deel ik u graag nog mee dat er een Facebook fanpagina bestaat voor voornoemde kaas, ik wil maar zeggen he) Niet te vinden? Geen nood, want het gaat eigenlijk om een mengeling van Roquefort (één derde) en zachte schapenkaas/room (twee derden), dus dat kan u vast zelf ook wel min of meer fabriceren. Ik maakte ooit een versie met ricotta en gorgonzola en dat werkt eigenlijk ook best.
-peper en zout, olijfolie, een klein beetje suiker
Zo dus:
Het concept is even simpel als briljant: begin uw pasta te koken en snij de ajuin en look fijn. Fruit in olijfolie. Snij de kerstomaatjes in twee, voeg bij de ajuin & look. Voeg peper en zout toe en eventueel een klein beetje suiker (kerstomaten die niet volledig rijp zijn hebben de neiging om nogal zuur te zijn in een warm gerecht). Laat een tijdje sudderen tot de inhoud van je kookpot er een beetje als saus begint uit te zien. Voeg de kaas toe, en laat smelten. KLAAR!
Dat ziet er dan ongeveer zo uit, maar dan beter: Jammer dat ik het u niet kan laten ruiken in plaats van te tonen, u zou een pak sneller overtuigd zijn!
Een gerecht waarvan de lijst met ingrediënten langer is dan de uitleg zelve - wat wilt ne mens nog meer?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten