instant gratification

U hebt hier al een tijdje niets meer zien verschijnen en daar is een goede reden voor. Mijn productiecapaciteit van toonbare items ligt namelijk niet zo hoog. Ik heb dolle pret met het leren haken, daar niet van. Ik haakte een rechthoek en dan een cirkel en dan nog een rechthoek en nog een cirkel. Om het verschil te leren tussen lossen en vasten en stokjes en god-weet-wat-nog-allemaal. En dat is echt heel plezant, maar het levert nu niet bepaald zichtbare resultaten op. Ook al omdat ik maar 1 bol wol heb en dus telkens opnieuw een lapje haak om het vervolgens weer uit te trekken en een nieuwe vorm te proberen. Maar het feit dat 'k het leuk vind geeft natuurlijk wel hoop dat die vossenmuts er ooit van komt :)

In tussentijd was er ook leuk nieuws over een baby bij de zus van een vriendin. En waagde ik mij met een overdosis enthousiasme aan de "baby booties" uit mijn 101 great ways to sew a metre boek. Achterlijk plan natuurlijk, want dat is prutswerk met biaisband, terwijl ik daar nog nooit mee gewerkt heb en sowieso niet zo goed ben in prutswerk. En bovendien had ik niet genoeg donkerblauw lint dus moest ik halverwege van kleur veranderen. Dus staat nu hetvolgende te verkommeren aan mijn naaimachine:

En ik kan u garanderen dat het er in werkelijkheid nog een stuk slechter uitziet dan op de foto.

Lesje geleerd dus en als tegengif flanste ik iets simpel in elkaar met instant gratification-gevoel: een zsazsabloem in een schoon stofke waar ik helaas enkel nog wat kleine stukjes van overheb.

En vervolgens begon ik aan een iets realistischer babyplan, met name een slab. Met een vogel op geappliceerd (wat niet zo moeilijk was, al zou mijn zigzagstiksel veel dichter tegen elkaar moeten komen; suggesties?). In een Vossenpleinstofje met aan de achterkant een nogal clichématige lichtroze geruite stof uit grootmoeder's kelder. Niet bijster origineel, maar 't is een superzachte stof en voor een babyslab kon het nog wel vond ik... Ik heb er in ieder geval nog genoeg van liggen in zowel roze als blauwe versie om een massa slabben te produceren hiervoor. Enfin, ook supersimpel en dus instant gratification bij die slab:

Al bij al niet veel soeps op het naaifront dus, maar er moeten ook nog andere dingen gebeuren, zoals een nieuwe job zoeken tegen maart bijvoorbeeld (mocht in het Brusselse in de sociale sector werken: ik breng huisgebakken koekjes en slecht afgewerkte maar met veel liefde zelfgemaakte slabben mee naar het werk! Hire me!). En in een opwelling van sportiviteit liep ik vandaag onder aanmoediging van meneer Kapucijnaap zelfs 2 keer rond het Warandepark. Als u in het live Wetstraatverslag in het 7 uur journaal dus een rood aangelopen blondine op geheel on-elegante wijze door de achtergrond zag joggen: dat was ik! 

Maar goed, zodra ik werk heb gevonden (of net niet :) en die idiote drang tot sportiviteit heb onderdrukt, beloof ik u weer wat meer naaimachinemaaksels te tonen.