Posts tonen met het label de naaimachine. Alle posts tonen
Posts tonen met het label de naaimachine. Alle posts tonen

vrijdag 28 november 2014

RecyKleren, editie 4.0

U hebt ongetwijfeld gemerkt dat RecyKleren 4.0 aan de gang is, en boomie vereerde mij voor de derde keer met de vraag of ik wilde mee doen. ’t Zal wel zijn! Na het enthousiasme werd ik zoals de vorige jaren even overvallen door blinde paniek, want wat ga ik in hemelsnaam nog verzinnen.  Meneer Kapucijnaap zeurt nog steeds op geregelde tijdstippen (en terecht) over de overload aan gekregen, gevonden en gekochte tweedehandsstoffen in huis, dus iets nieuws gaan vissen bij Spullenhulp was er niet bij.

Ik wierp mij dan maar op de wasmand vol met kussens die hier al sinds onze verhuis op 1 januari in de weg staat. 


De stapel is in de loop der jaren bij elkaar gespaard, van versleten hoofdkussens tot sierkussens uit de kringloop (die allemaal een stevige wasbeurt kregen). Daarnaast gooide ik een amalgaam van spullen uit de “te recyKleren”-hoek; en zette mij aan de naaimachine in een poging om de geïmproviseerde logeerbank (een matras op een reeks omgedraaide wijnkisten) op te vrolijken.



Kussenslopen zijn heerlijk simpel, u kan er zowat alle mogelijke stofresten voor gebruiken en kan zich bovendien laten gaan in een eindeloze variatie van kleuren, formaten en afwerkingsdetails – flockfolie, paspel, opgestike details, laat u gaan! Het allerleukst (en snelst) zijn de kussenslopen gemaakt uit oude vestjes – enkel de twee dwarse openingen moeten dichtgestikt worden, en de perfect afgewerkte, hersluitbare opening krijgt u er gratis bij:



Wie zelf aan de slag wilt verwijs ik graag door naar de feilloze uitleg door Mina Dotter voor een kussensloop met paspel; of de uitleg van Recept 1 in Zo Geknipt 2. Kussens zelf kan u trouwens vaak makkelijk op maat knippen - voor enkele van deze exemplaren kon ik niet variëren met de maat van de sloop, en dus paste ik de afmetingen van het kussen zelf aan. Geen aanrader uiteraard voor kussens met losse vulling, maar met van die witte synthetische wolkjes-vulling lukt het perfect.



U ziet hierboven achtereenvolgens:
1. roze-rode wollen versie, uit een heel mooi, maar compleet vervormd wollen vestje.
2. geel-groene versie, uit een tweedehands-stof van bij Miss Boule, de achterkant is de geverfde grijze linnenlap van de vorige RecyKleren editie
3. blauwe versie, uit een nu-toch-echt-wel-te-versleten H&M cardigan
4. grijze katoenen versie, uit het afgeknipte overschotje van een net ingekorte gordijn. Met een paar gele geflockte driehoeken, voor de lol
5. Pippi-versie, uit een kapotte oude handtas, ook met de grijze linnenlap van vorig jaar als achterzijde
6. Groen-in-combinatie-met-bollen versie, uit het schortje dat ook al dienstdeed vorig jaar, en het geverfde laken van dit bloesje
7. Roze versie, uit een trui van Meneer Kapucijnaap die na een jammerlijke accidentje met javel bij de tandarts niet meer draagbaar was
8. Gele huis-versie, uit een lap wol van bij Spullenhulp, met de deur en het raam in contrasterende kleur erop gestikt
9. Rood-wit gestreepte versie met typemachines, uit een blazer van op het Vossenplein, opgeleukt met een restje typemachine-stof.

Ik had nog een stuk of 2 andere variaties in mijn hoofd, maar de naaimachine begaf het gisterenavond op een kritiek moment (de les die Meisjesmama intussen leerde zit er duidelijk nog niet in hier).  Ook de babyleggings, die ik op het oog had voor de mouwen van verknipte trui en vestjes vielen daarmee in het water, dus die zullen voor een vervolgaflevering zijn.  

Om de ruimte nog wat op te leuken zonder behulp van de naaimachine nam ik er dan nog maar wat extra stofrestjes bij, een mix van tweedehandsvondsten, en angstvallig bijgehouden restjes van andere favorieten. Die gingen de muur op in borduurringen.



Bij deze is onze bij-kamer ingericht, zo goed als gratis ende voor niks.

Merci boomie, voor alle inspiratie van de afgelopen weken, en alweer een top-editie van RecyKleren!



donderdag 30 oktober 2014

Datura 2: een RecyKleer voorproefje

Zo. Daar zijn we weer. Onder het motto "klein herbegonnen is half gewonnen"; houden we het kort en simpel, met een blik op mijn tweede Datura-bloesje. Ik kondigde bij versie 1 al aan dat er nog exemplaren gingen volgen, en dus bij deze. Ik gebruikte hetzelfde muntgroen geverfde laken, maar combineerde dit keer met een dainty Libert-stofje en felroze knopen. Het resultaat is nog altijd even ongestreken:


Voor het eerst liep er ook wat mis met die geverfde stof, want na de eerste wasbeurt was het Liberty-stofje een beetje mee-gekleurd (de rest van de was-lading was wel verf-vrij). Gelukkig is de verkleuring gelijkmatig, en dus draag ik het bloesje lustig verder - hieronder ziet u wel het verschil. Enige voorzichtigheid toch geboden dus met textielverf.



Binnenkort (vanaf 16 november om precies te zijn) is het alweer tijd voor RecyKleren - de leukste blog veertiendaagse van het land georganiseerd door de immer sympathieke boomie. Ik kijk alvast uit naar de nieuwe berg recyKleer-inspiratie die er zit aan te komen - u toch ook?

woensdag 21 mei 2014

Datura en Dylon

Ik hield mij 3 maanden ledig met niet blog-gerelateerde zaken, en als beloning nomineerde mijn naai-maatje Fresita mij voor een Liebster-award. Dat kan tellen qua schop onder de kont, dus bij deze is uw Kapucijnaap weer op post. Mademoiselle vond er 11 leuke vragen bij uit die hier binnenkort aan bod komen, maar omdat ze enig denkwerk vereisen, beginnen we met een naaiseltje.

 Een paar weken geleden ging ik een stel oude lakens te lijf met textielverf. U weet wel, die kleurrijke Dylon-doosjes uit de drogisterij die met een pak zout de wasmachine ingaan en uw stof in no time transformeren. Een aanslag op het milieu ongetwijfeld, maar wel een life-saver voor die meters witte stof waar ik niks mee aan kan. Ik koos voor "Ocean blue" en "Jade Green" (die laatste is een "trendkleur" zowaar en zit dus niet altijd in het gamma); en die kleuren passen wonderwel bij elkaar, al hangt er een onmiskenbaar jaren '90 trainingspak-sfeertje rond (denk er nog even paars bij, en we staan zo in 1995).

Met die twee spotgoedkope oude-nieuwe stoffen in de hand waagde ik mij eindelijk aan de Datura-blouse van Deer & Doe. Het patroon krijgt de omschrijving "advanced" mee, maar zit eigenlijk helemaal niet zo ingewikkeld in elkaar. De moeilijkheid zit 'm vooral in de eerder korte uitleg in de handleiding - het in elkaar zetten van de buitenzijde en voering van het bovendeel moest ik een 30-tal keer herlezen, maar na enig puzzelwerk viel het toch op z'n plaats.



Ik maakte de versie met "col claudine" en gebruikt een serieuze naadwaarde (denk: minstens 5 cm) in de zijnaden van het blauwe deel omdat het patroon eerder breed valt. Verder veranderde ik niks aan het patroon en past het bloesje eigenlijk perfect. De groene knoopjes komen van de rommelmarkt in Dresden deze zomer - onderaan ontwaart de aandachtige kijker nog de Pritt-resten waarmee ik beide delen aan elkaar had geplakt om het knopen-aannaaien te vergemakkelijken (inderdaad, ik kan nog steeds geen knoopsgaten maken, dus die knoopjes hangen daar gewoon voor de schijn).


Ik hielp het ding op dag 1 al om zeep met een paar welgemorste Thaise curry vlekken. Een dosis vlekverwijderaar en een wasbeurt later valt er gelukkig niks meer van te zien. Het patroon gaat hier in ieder geval nog herbruikt worden: makkelijk te maken, de ideale mix van deftig en comfortabel en bron van eindeloze opties voor kleurencombinaties. Alles wat we nodig hebben? Ik dacht het wel!

donderdag 28 november 2013

Recykleren 3.0 - de give away editie!

Vergeef mij als deze intro u een klein déjà-vu gevoel bezorgt, maar toen boomie vroeg of ik weer wou meedoen met RecyKleren (editie 3.0 alweer dit jaar), dacht ik meteen aan de kapotte leren botten in een uithoek van mijn kast. Net als Mina Dotter, jawel, dus tot zover mijn geniale ingeving van originaliteit. Een primeur is het lang niet, maar ik ben alvast tevreden dat ik op het laatste moment afzag van het maken van sleutelhangers.

Ik recreëerde een favoriete oude handtas, die jarenlang dienst heeft gedaan maar intussen écht te vuil was geworden voor gebruik. Ik tornde het ding volledig uit elkaar en bekwam zo de nodige patroondelen voor de tas-in-wording.


Vervolgens gooide ik een lap tweedehandse beige linen in de wasmachine, samen met Dylon Antiekgrijze verf. Die textielverven zijn ongetwijfeld een aanslag op het milieu, maar ik durf ze wel eens gebruiken om tweedehandsstoffen een nieuw leven te geven (beige is echt een no-go). Voor de voering gebruikte ik een gele Leonidas-schort uit de kringloop, en uit een tweedehands schortje haalde ik de nodige accenten: een losgetornd zakje dat binnen in de tas belandde, en de twee knooplinten die wonderwel op de flanken van de tas pasten. Het leer van de blauwe laarzen werd omgevormd tot draaglint en bodem. In de oorspronkelijke versie was die laatste gewoon van stof, maar aangezien handtassen over het algemeen wel wat te verduren krijgen, leek een steviger exemplaar geen overbodige luxe. 

De tas werd de voorbije weken in zeer korte naaisprints in elkaar gezet – vrijdagavond laat was ze eindelijk klaar, en zaterdagochtend vroeg gooide ik ze op het nippertje in m’n rugzak voor een werktrip naar Haiti. Alwaar er uiteraard geen tijd maar wél zonlicht is voor enkele foto’s (om 6u 's ochtends), vergeeft u mij dus de bizarre zomerse achtergrond (en het complete gebrek aan tijd om aan enige foto-editing te doen):





Er bleven nog heel wat leerrestjes (en twee zeemvellen) over, dus naaide ik ook nog een iPodhoesje en twee kaartenhouders (voor klantenkaarten, bankkaarten, business cards of wat u ook maar wenst) bij elkaar.



In het thema “we maken ons huis leeg alvorens te verhuizen” kan ik uiteraard niks beginnen met een nieuwe handtas en een reeks kaarten- en iPodhouders, dus ik geef ze graag weg. In aanbieding: de handtas, het iPodhoesje en de twee kaartenhouders op de foto. Maar er ligt nog heel wat blauw en bordeaux leer op de naaitafel, dus ik maak nog wat extra exemplaren (aarzel vooral niet om uw favoriete kleurencombinatie aan te vragen). Interesse ? Geef een gil in de commentaren !

Liever zelf aan de slag met tweedehandsstoffen en een paar oude laarzen? Het torn- en herwerkproces verschafte mij allerlei nieuwe inzichten over het in elkaar zetten van een tas met voering, dus eens op Belgische bodem leg ik het u met plezier eens uit.

Conclusie: werken met leer is helemaal niet moeilijk, een speciale leer-naald en wat geduld volstaan ruimschoots. Aan die laatste factor ontbrak het mij enigzins de voorbije weken dus laat ons afspreken dat liefhebbers van perfecte afwerking zich beter onthouden van de give-away (maar met liefde gemaakt, dat is ook wat waard, niet?).

Merci boomie, voor alweer zoveel recykleer-inspiratie!

vrijdag 22 november 2013

Bora voor groot en klein, ofte, het onderbroekenexperiment

Bora on wheels is een stof die hier al lang in de kast lag, te wachten op het ideale patroon. Toen ik enkele maanden geleden de Kiindjumpsuit voor Flor zag passeren bij de Paspelpoezen maakte ik dan ook een serieuze mental note van dat blauw-met-geel. Intussen maakte ik schaamteloos zowat een exacte kopie van het pakje voor Flor. Ik heb altijd wat angsten van tricot, zo zonder overlock, maar al bij al viel het eindresultaat mee. Zozeer zelfs dat ik onlangs nog een andere variant maakte, in de vorm van de babyslaapzak uit het boek Growing up sew liberated. Daar komt minder biais-gewijs aanbrengen van boordstof aan te pas en het ding was bijgevolg zo snel afgewerkt en weggegeven dat ik er geen foto van overhield, maar de slaapzak ziet er ongeveer zo uit, met een opening onderaan om nachtelijke luierwissels ietwat te vergemakkelijken. De kersverse ouders waren alvast tevreden, al moest ik toch even toelichten dat ik géén jurkje had gestikt voor hun nieuwbakken zoon.


Na de jumpsuit en het slaapzakje bleven er nog wat stofrestjes over. Te klein voor nog een baby T-shirt, ideaal voor een onderbroeken-expirement. Ik overwoog even het patroon van de Droomfabriek te gebruiken, maar tekende uiteindelijk uit de losse pols de vorm over van een goedzittend bestaand exemplaar. Vervolgens knipte ik enkele repen boordstof en begon op goed geluk te stikken. De verwachtingen waren niet bijster hoog gespannen, vooral omdat het patroontekenen wel erg nonchalant was gebeurd. Maar eens het ding klaar was, zat het als bij wonder als gegoten. Echt waar. Meest. Comfortabele. Onderbroek. Ooit. Vrolijkste onderbroek ooit, ook. Een soortement van geheim vrolijkheids-wapen op dagen dat ik op het werk stiekem overweeg om in de vestiairekast te gaan zitten met een paar jassen over mij heen en te wachten tot het overgaat. Nervous breakdown afgewend dankzij Bora on wheels. YES. Wel zund dat ik niet echt te koop kan lopen met mijn meeste geslaagde naaisel in tijden. 


Ook nood aan nieuw ondergoed maar geen tricot-restjes in huis? Geen tijd, Geen geld toonde deze week in het kader van Recyckleren 3.0 hoe u uit een oud T-shirt een volwaardige onderbroek kan toveren. Intussen ligt ook mijn recykleer-object afgewerkt te blinken in de keuken - het resultaat kan u hier volgende week komen bewonderen!

zondag 17 november 2013

Recykleren 3.0

Het officiële startschot is gegeven, en we zijn vertrokken voor de derde editie van het geniale Recykleren-festival, georganiseerd door boomie. Ik doe dit jaar met heel veel goesting weer mee - het wordt iets met een handtas en een paar kapotte botten.


Alvorens u uitroept wat een toffe handtas dat wel niet is - na een eerste ingreep ziet ze er zo uit:


Wordt vervolgd - als alles goed gaat.

Wat zijn uw recykleer-plannen dit jaar?

zondag 6 oktober 2013

dat werd tijd - de Tante Hilde-pop

Ik weet het, ik weet het, ik heb vertraging. Elke zichzelf respecterende naaister in het Nederlandse taalgebied heeft dat schitterende poppenboek van Tante Hilde al een jaar op de boekenplank staan. Zo niet de Kapucijnaap. Niet dat ik die poppen niet heel (héél) mooi vind. Ik had gewoon wat schrik dat de kunst-van-het-poppen-maken het soort geduld en precieze hand zou vergen waarover ik helemaal niet beschik. Maar in de bibliotheek lag het boek mij toe te lachen op het perfecte moment. Meneer Kapucijnaap werd midden-september immers Nonkel Kapucijnaap en die kleinste telg van de familie verdiende wel een fijn kado.

In alle eerlijkheid, ik heb gevloekt en getornd en meer dan eens gedacht "Ziet ge wel dat het niks voor mij is!". Maar toen kwam die pop met een paar strategisch geplaatste borduursteekjes tot leven en was al de miserie op slag vergeten. Dat gezichtje borduren is dus niét moeilijk. De rest eigenlijk ook niet, de Tante kan het goed uitleggen en het is meer een kwestie van precies te werk gaan. En van een vingerhoed gebruiken bij het dichtnaaien van de pop op het einde. En van geen stofrestjes als vulling gebruiken onder de lichtroze stof want daar ziet ge los door. 

Het resultaat? Een pop!!! Ze loenst een beetje, maar voor de rest is het wel een toffe. Vandaag afgeleverd aan Lore, samen met de obligate vlaggenlijn. Het bootjesthema past bij haar geboortekaartje; de grijze bootjes in biokatoen kocht ik vorige jaar bij Volksfaden in Berlijn, de rode versie toevallig enkele weken geleden nog bij Van Marieke. Goeie timing, ahoi!



Soit, 't is dus goed Tante Hilde, ik zal uw boek gaan kopen, ok?


donderdag 29 augustus 2013

We gaan naar de maan.

Of zoiets.

Er viel namelijk een geboortekaartje in de bus dat om de Retro Rocket Rascals-stof smeekte. Geen bio-katoen inderdaad, schande oh schande. Wel een absolute favoriet hier, getuige het rokje in die stof dat ik tien (wow!) jaar geleden kocht en angstvallig bijhoud in de hoop er ooit weer comfortabel in te passen. Hoop doet leven en zo, u weet wel. Ik beperkte mij voor het eerst tot een lapje stof van 25cm en stond versteld van wat je zoal kan beginnen met zo'n kwart-meter, zelfs met een stof die niet echt ondersteboven past. Ik knipte een kussen:


En een bijhorende vlaggenlijn en wat buttons:
retro rascals stoff: De Stoffenkamer; effen bio-katoen: Vermiljoen


Als ik de tegenwoordigheid van geest had gehad om het kussen effen te maken aan de achterkant had ik hier ongetwijfeld nog een extra item kunnen tonen, maar helaas.

We blijven nog even hangen in het ruimtevaart-thema voor een collega die een replica vroeg van een kinderschortje. Ik kreeg deze geweldige drakenschort in handen geduwd, maar aangezien ik in de rayon stevige semi-afwasbare stoffen enkel donkerblauw in huis had ging ik voor een in space-interpretatie. Geknipt uit een tweedehandse overall van het Vossenplein, opgeleukt met een pinterest-raket in flockfolie en een zak uit sterrenstof. Mijn populariteit op het werk schoot zo ook meteen de sterren in. Winner.
stoffen: Vossenplein en Spullenhulp
En bij deze neem ik weer even kort afscheid van u. Ik ga niet naar de maan, maar wel naar het land met de beste mango's van de wereld (dixit Lonely Planet). Tot midden-september!

zondag 9 juni 2013

de snoepjesjurk

Sommige dingen veranderen kennelijk nooit. Ik ben blijkbaar nog altijd uitsteller extraordinaire als het op studeren aankomt en dus moet er nog even wat geblogd worden alvorens ik echt achter de cursus kruip. Niks Kopenhagen-gerelateerd, wel een erg roze snoepjesjurk. Qua kleur en qua naam, want het is uiteraard de zeer populaire Colette Macaron-jurk, die ik geloof ik lang geleden voor het eerst hier zag bij Verbeelding. Ik was meteen grote fan maar het maakproces bleef maar aanslepen. Vorig jaar maakte ik een slordig geknipte versie in test-linnen die nergens naar leek. Het onding bleef een jaar stof vergaren onder de naaitafel tot ik mij 2 weken geleden aan een nieuwe versie waagde. Opnieuw in teststof, voor de zekerheid - een soort van kersenrode lap uit een kringlooptafelkleed, dat helaas enkel paste bij een baby-roze restje rommelmarktkatoen dat ik ooit kocht met wat kinderpoppen in het achterhoofd. Het resultaat is dus iets te roze naar mijn goesting, maar met de snit ging het deze keer gelukkig wél goed.


Ik verlengde het bovenstuk een paar centimeters zodat de tailleband ook écht in mijn taille valt (meestal zitten die dingen net te hoog op mijn ietwat buitenproportioneel lange bovenlichaam) en werkte de kraag af met biaislint. En ik heb vooral al een drietal nieuwe kleurencombinaties in mijn hoofd, want dit is echt de ideale naar-het-werk-outfit. En naar-het-werk-outfits zijn uiteraard op hun best wanneer ze uit oude tafellakens zijn geknipt. Mocht u ook met de Macaron aan de slag willen - het was een fijne vaststelling dat deze tweede testversie véél sneller in elkaar zat dan de eerste desastreuze versie; op drie avonden met een twee-tal uurtjes naaitijd zat het hele ding in elkaar, knippen inclusief. Bovendien kan je eindeloos puzzelen en combineren met de contrasten, dus dat zet ik alvast op het testlijstje voor de volgende versie.

Zo, dan zet ik mij nu écht achter de boeken.

donderdag 9 mei 2013

Kringloopgeluk in één-twee-drie

Vorige zaterdag passeerden we voor de gezelligheid nog eens in het walhalla van Spullenhulp in de Amerikaansestraat. Ze deden er één of andere stoelenactie waarbij zielig eenzame stoelen aan een enkele euro verkocht werden. Het hoeft niet te verbazen dat veel van die exemplaren echt heel (héél) lelijk waren. 

En het hoeft ook niet te verbazen dat er toch eentje tussen zat waartoe ik mij instant aangetrokken voelde. Een schoon houten exemplaar met vrij onaantrekkelijke lichtblauwe stoffen zitting, waar ik wel potentieel in zag. Het origineel zag er zo uit:


Die stof bleek gelukkig ietwat amateuristisch te zijn aangebracht over het origineel. Misschien was dat wel een onweerstaanbaar cool vintage-stofje.



Euhm, niet dus. Onder het lichtblauw zat iets lelijk én vuil. Maar geen nood, in zo'n geval rest er nog de geweldige oplossing bestaande uit de combinatie van een stuk mooie stof, een nietjesmachine en een wettelijke feestdag. HOPLA:
stof: bio-katoen gekocht bij Gemaakt
Ik ging voor de snel-klaar versie: stof iets groter geknipt dan het loszittende kussen, een paar nietjes erin en klaar. U hebt dus eigenlijk geen wettelijke feestdag nodig, een halfuurtje tijd volstaat ook wel. Ik was nog even in twijfel over een verflaagje, maar ben voorlopig wel tevreden van dat lichtjes glanzende hout. Instant vakantiegevoel, zo met die kampeerdersstof.

Verder ging ik in het kader van het lovenswaardige Happy Hippo project van Ladybug & Co en Petits Pirates nog wat in de weer met restjes van kringloopschorten. Op het laatste nippertje, zoals gewoonlijk. En hoewel u ongetwijfeld niet zit te wachten op nog een foto van een vlaggenlijn, gooi ik ze er toch bij. Geen beter kringloop-projectje namelijk dan de vlaggenlijn, waarvoor geen grote stukken stof nodig zijn en waarin u naar hartenlust lapjes kan combineren. Ik maakte drie lijnen, elk met een andere bloemenprint, hopen dat die kinders dus wat in de retro-bloemetjes vallen.


zaterdag 20 april 2013

zomerbloesjes deel 1 en 2


Eén zonnestraal maakt de lente niet en dergelijke meer, maar één zonnestraal geeft wel goesting in zomerbloesjes! Om maar te zwijgen van het feit dat mijn kleerkast toe was aan enkele semi-deftige bovenstukken voor het werk. 

Het voornemen dateert van ver voor de zonnestralen, want het moet intussen minstens zes maanden geleden zijn dat ik op Fou de Coudre het Jasmine patroon mocht lenen van Kelly (danku, Kelly!). Het maakproces sleepte echter maandenlang aan, tussen het knippen en het in elkaar zetten van het bloesje zaten enkele maanden, en ik liet uiteindelijk ook nog enkele weken gaan over de uiteindelijke afwerking. Maar kijk, het is er. Wild enthousiast ben ik er niet over; de stof (een kado'tje, gekocht bij Workshop in Leuven) heeft een mooie print maar is geweldig glibberig, wat secuur knippen en naaien zo goed als onmogelijk maakte. Toch voor de luie naaister die ik ben. De uiteindelijke fit is bijgevolg ook niet geweldig, maar wel draagbaar. Het probleem is mogelijks ook te wijten aan het feit dat ik de patroondelen niet schuin van draad knipte zoals het patroon voorschrijft, om de print niet te vreemd te doen lijken. En aan het feit dat zo van die gefronste schoudernaden niet erg goed werken bij mijn zwemmers-schouders (niet dat ik een zwemster ben, gewoon wat vreemd gebouwd). 

stof: workshop, Leuven

Het onstaansverhaal van de Megan Nielsen Banksia-top is dan weer een stuk korter. Op zoek naar een leuk patroon vond ik deze geweldige versie bij Behind the hedgerow en die deed m'n vingers jeuken. Afgelopen maandag zat het patroon in de bus, en op enkele dagen zat het bloesje in elkaar. Met slechts 5 patroondelen, geprint op stevig papier in plaats van het gewoonlijke flinterdunne patroonpapier zag Banksia er dan ook een pak uitnodigender uit dan Jasmine. Met wat slim knippen in het heerlijke tweedehandsstofje dat ik in Amsterdam op de kop tikte aan het Sunday Market-kraam van Ing-things konden net alle patroondelen uit een lap van 90 op 150 cm. Enkel de onzichtbare kant van de kraag maakte ik in een andere stof. Vlieseline liet ik achterwege en in de plaats stikte ik in de kraag en de knopenrij een extra laag katoen. Die knopenrij is overigens volledig fake. Wie het Banksia-patroon in huis heeft verwijs ik graag door naar deze Sew Along. Ik gebruikte deze alternatieve manier om de mouwen in te zetten, en dat beviel alvast een pak beter dan de standaard manier. Net als Behind the hedgerow zette ik een plooitje in de mouwen en nam een zéér ruime naadwaarde in de zijnaden (minstens zeven centimeter), en dan nog zit het bloesje ruim. Wie houdt van een ietwat aanpassend bloesje komt waarschijnlijk weg met een bloesje 2 maten kleiner dan wat de maattabel aangeeft. 

Maar goed u wilt natuurlijk zien wat dat geeft. Dit dus. Geen technisch hoogstandje, maar misschien wel mijn favoriete zelfgemaakte kledingstuk tot nu toe. Jeuj. Laat de lente maar komen!

stof: tweedehand Ing-things, knopen: tweedehands Berlijn



Conclusie: het Banksia patroon wordt hier zeker nog gebruikt (een kleedje misschien?), maar Jasmine krijgt mogelijks ook nog een kans met een minder moeilijke stof. Intussen ligt ook het Colette Violet-patroon hier te blinken, dus naar alle waarschijnlijkheid komt er nog wel een deel drie in deze bloesjesserie. Andere patroontips meer dan welkom!

vrijdag 12 april 2013

Feest voor de lente en het uiltjeskind

Dat er de afgelopen tijd heel wat baby's bijkwamen in onze omgeving merkte u al aan het babyspul dat hier de revue passeerde. Drie weken geleden kwam er nog eentje bij; en niet zomaar eentje, maar wel het enige echte petekind van meneer Kapucijnaap. Uiteraard vinden we dit mini-exemplaar de mooiste en liefste baby die we ooit zagen, en zat ik al weken op voorhand kado'tjes in elkaar te naaien. Het kiezen van een thema was alvast niet moeilijk - in januari gaven we de aanstaande ouders een kopie van dit uilenjasje in de welbekende Znok-stof en dat werd meer dan leuk bevonden. Dus bleven we voor de kado'tjes in dezelfde uilensfeer. Met dank van de naai-vriendinnen kon ik nog wat extra stof op de kop tikken en maakte: een lakentje met blauwe uiltjes (en groen geruite stof van Spullenhulp); een babypakje voor over een maand of zes, dankzij deze tutorial; een levensgrote uil uit rommelmarktstoffen en een dekentje met geflockte uil. De groen-geel-witte achtergrond heeft een extra betekenis voor de kersverse ouders want zijn gemaakt uit een overblijfseltje van hun trouwfeest, waarvoor we destijds al die linten in de bomen hingen. Het fleece dekentje aan de achterzijde is tweedehands.  


Dat hebt u trouwens goed gezien, dat babypakje; ik overwon toch wel enige tricot-angst en maakte voor het eerst iets in tricot waarvan de naden niet allemaal verstopt zitten in een omkeerbaar iets. De tutorial van Omi creates is dan ook een geweldige aanrader voor degenen onder u die ook geen overlock in huis hebben maar zich toch eens aan wat tricot willen wagen. Contentement gegarandeerd met zo'n semi-professioneel uitziend resultaat. 

En verder, lente! Voor echt naar het schijnt deze keer, dus ook in het virtuele huis van de Kapucijnaap!

zondag 17 maart 2013

Turkmeense warmte (en een beetje kitsch)

Ik ben geen uitgesproken souvenir-jager op vakanties; maar neem wel altijd graag iets "bruikbaars" mee naar huis. Turkmenistan is bij gebrek aan toeristen ook niet echt het ideale land wat souvenirs betreft; behalve voor wie graag een tapijt aanschaft met hoog Aladdin-gehalte. Maar op dag één viel mijn oog al op de prachtige kleurrijke hoofddoeken die de Turkmeense vrouwen losjes maar stijlvol rond hun haardos knopen. Niet zo makkelijk te vinden helaas, want de weinige winkels met toeristische inslag verkochten enkel de meer standaard-minder kleurrijke versies; en ook in de vele stoffenkramen op de markt vond ik niet echt wat ik zocht.


Na eindeloos rondkijken op Tolkuchka-bazaar viel mijn oog echter op een paar kleine rollen stof, precies in de kleurrijke bloemenprint waarnaar ik op zoek was. Bleek dat die hoofddoeken dus simpelweg per stuk van de rol worden afgesneden. 3 manat per stuk, zo'n 80 eurocent. Er kwamen wat handen en voeten aan te pas om uit te leggen dat ik van de groene en de rode rol elk 2 stuks wou; niet middendoor geknipt. Maar met succes.

Eénmaal thuis was de klus snel geklaard: voor elke kleur zocht ik een bijpassend stuk stof uit de voorraad. Het blauw dat bij de groene bloemen werd geplakt komt uit de Kringwinkel, het bruin dat bij de rode bloemen werd geplakt van de rommelmarkt aan Hermann-Debroux (elke laatste zondag van de maand; bizarre plek onder de snelweg, maar leuke markt!).

 


En zo kwam ik de laatste winterprik door met de Turkmeense hoofddoeken; warm rond de nek en warm in het hoofd. En een beetje kitsch, maar dat mag ook al eens.

dinsdag 12 maart 2013

Mia heeft het licht gezien

En Stan en Senne ook, maar goed, niet elke babynaam leent zich tot een onnozele blogtitel. Veel baby's dus de voorbije weken, die voorzien werden van enkele standaard-kado'tjes. Een geflockt babypakje voor Stan en Senne.


Een vlaggenlijn voor Mia, uit Vossenpleinstof en een nooit gebruikte gerecycleerde kussensloop.


En ook slabbetjes en hét babyjasje voor Mia, dat laatste is uiteraard Recept 23 uit Zo Geknipt; gemaakt uit een Spullenhulp-schort en diezelfde gerecycleerde kussensloop. 


En tenslotte enkele slabbetjes voor een nieuw aangekondigde baby die ons in de zomer zal vervoegen. Gemaakt met wat restjes, en een circusstofje dat ik meebracht ui Wit-Rusland. Een geweldig leuke kinderprint, gevonden tussen allerlei, mmm, zeer Russische prints, in een grootwarenhuis in Minsk. Ondergetekende zeer tevreden met de aankoop dus; ik maakte me geen illusies dat het voor de belachelijk lage prijs om bio-katoen zou kunnen gaan; maar op exotische bestemmingen durf ik me nog al eens laten verleiden door een gewone stof. Enkele maanden later was het echter wel uit met de pret toen ik op de Spoonflower-pagina van de geweldige Bora, dit tegenkwam. Ik heb met andere woorden zonder het te beseffen een goedkope kopie gekocht van een Bora-stofje (en het haar overigens wel laten weten, mocht u zich zorgen maken). Wat hebben we vandaag geleerd, beste vrienden? Altijd uitkijken met leuke goedkope stoffen op bizarre bestemmingen, het zou wel eens gewoon te mooi om waar te zijn kunnen zijn. Maar het blijft wel een heerlijke print, dus gebruik ik mijn piraterij-stofje op; en koop wat extra mooie biologische officiële Bora-tricot om het goed te maken.


dinsdag 15 januari 2013

Re-wind (2)

Na Re-wind (1) volgt, willen of niet, Re-wind (2).

Onder de kerstboom voor mezelf lag het heerlijke "Zo geknipt", en hoewel servetten zowat onderaan het lijstje van "oooh dat wil ik maken" bungelden; kwam er dezelfde week nog een vriendelijke vraag naar... jawel, servetten. Kwam goed uit dus, met Recept 1 en 2 uit het alomgeprezen boek van Sanne en Riet. Ik paste de afmetingen iets aan, zodat de servetten en bijhorende onderleggers net in het overblijvende stuk stof pasten. Eén van mijn allereerste Vossenplein-aanwinsten, dat u toen al zag passeren. Verder was het niet bijster moeilijk die servetten, dankzij de professionele uitleg, maar qua timing viel het toch wat tegen. Al dat omplooien en strijken en omplooien en strijken, maal zes... Goed dat het Sound of Music-seizoen was; het duurde zowat de hele film eer dit klaar was:

stof: Vossenplein en effen bio-katoen van Vermiljoen
Vervolgens was er een telefoonhoesje, nog maar eens met wolkjesmotief,
stof: Spullenhulp
en een iPad-hoes op aanvraag voor een fietsliefhebber,
stoffen: oude jeans en gekregen Michael Miller fiets-stof

en een omkeerbare schort, opgeleukt met wat flockfolie in keuken-thema en ongelooflijk niet-gestreken.
Stoffen: Spullenhulp en Vossenplein


En, in het thema RE-Re-wind - u herinnert zich dit misschien nog. Die borduurring voor de kleine Florian. Nu het kind z'n eerste verjaardag al even heeft gevierd, moet ik met enige schaamte toegeven dat het kado hier meer dan een jaar bleef slingeren. Maar nu gaat het écht richting Hamburg. En om die belachelijk lange vertraging goed te maken, maakte ik nog wat extra'tjes voor Florian, in het thema van z'n geboortekaartje.
stoffen: Spullenhulp en Vossenplein

En nu is het echt gedaan met 2012, beloofd!

woensdag 9 januari 2013

Re-wind (1)

Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik ben intussen totaal uit kerststemming. Dat is geen erg, want zelfs met grijs weer heb ik goesting in een nieuw jaar. Maar ik neem u toch nog even terug mee naar 2012, voor 'n kort overzichtje van kerst- en andere kado's die uitgedeeld werden tegen het eind van het jaar. 

Er was een toilettas uit een heerlijke oude stof die 'k ooit hier kocht; volgens aloud Oon-recept.


Verder maakte ik een paar stapelbare kado'tjes - potten vol met huisgemaakte granola, bonnen voor Brussel-bezoekjes. De kerstbal-op-karton kaartjes zag ik ergens op Pinterest, maar blijken intussen helaas onvindbaar. Mooi meegenomen bij deze verpakking: ne mens moet al is ne keer minder naar de glasbol.



Oh en een Vinktas zat er ook nog bij - in een heerlijke retro-stof waarvan ik bij Think Twice enkele meters op de kop tikte.


Maar het tofste kado, dat was een kado voor mezelf, van grootmoeder lief. Een echte granny square deken, in elke zin van het woord. Warm en gigantisch. Dank-u-wel!

Akkoord, onze zetel is lelijk - maar dat hebt ge met zetels van 30 euro in de kringwinkel

U vermoedde het al, met die (1) in de titel - er is ook nog een deel twee op komst. Maar daarna hebben we het echt gehad met 2012, beloofd!

zondag 6 januari 2013

Mosterd

Mosterd en ik, wij zijn goed vrienden geworden in de afgelopen plantaardige maanden. Niet dat ik ooit iets tegen mosterd had, maar mayonaise was toch altijd de makkelijkste keuze. Terwijl mosterd eigenlijk zoveel lekkerder is. Witloof, appel en zonnebloempitten; met mosterdvinaigrette. Seitan besmeerd met mosterd, gebakken, met wortelstoemp. Overschot patatjes met wat olijfolie, mosterd en ajuintjes. Za-lig.

En zo hangt er tegenwoordig ook wat mosterd* in mijn kleerkast. Een paar weken terug bracht Sinterklaas Mollie Makes mee, en mijn oog viel meteen op deze heerlijke Beci Orpin-foto, uit het boek Find & Keep:

foto: Beci Orpin
Ik weet niet precies wat het was, maar die outfit bleef in mijn hoofd hangen. U moet weten, dat gebeurt mij niet vaak. Zo goed als nooit eigenlijk. 't Is niet dat ik niet zie wat mooi is; maar over het algemeen zie ik het nut niet van mode-uit-de-boekskens pinnen, omdat de kans sowieso vrij beperkt is om iets gelijkaardigs te vinden in het tweedehands/fairtrade/eco-circuit. Maar deze, die bleef dus hangen. En dus dacht ik meteen aan bovenstaande foto toen ik vorige week bij Spullenhulp een paar meter mosterdgele stof tegenkwam. Het ziet er een beetje uit als velours, maar is eigenlijk een oude synthetische stof met een klein beetje rek erin. Dezelfde dag nog keerde ik Allemaal Rokjes binnenstebuiten op zoek naar een geschikt patroon en zette in één-twee-drie een korte versie van het "All in one"-rokje in elkaar, met een soortement van bordeaux paspel. Fronsrokjes zijn volgens mode-regels not done voor iedereen boven de leeftijd van 16 (of boven de confectiemaat van 36), maar whatever, deze is ne winner. Ik maakte het platstuk een maat groter dan normaal opdat het zeker laag genoeg zou vallen, maar dat was achteraf gezien niet het beste plan, want het had wel iets hoger mogen zitten. Soit.  "Zelfs met stof van de rommelmarkt lijkt dit rokje van een chic merk", dixit Madame Zsazsa. 't Zal wel zijn!



Nu nog zo'n heerlijke bollen-kousenbroek op de kop tikken.

*of zoiets; daar meneer Kapucijnaap mij er net op wees dat dat totaal geen mosterd-kleur is. Soit. Details!

donderdag 27 december 2012

danku, Pinterest!

Ik moet mij daarover niet schamen, want ik ben niet alleen - maar ik pikte dus heel wat (kerst)kado ideeën van het geliefde Pinterest afgelopen weken. Zoals daar zijn:

Het notaboekje-met-cover voor een collega. De mosterd werd duidelijk hier gehaald, maar voor het uiteindelijke in elkaar stikken, gebruikte ik deze tutorial van By MiekK. Dat draaide mooi uit, maar omdat 'k een laagje vlieseline op één van de kanten had gestreken, werden het wel wat dikke naden op de zijkant.


Het kussen met alomtegenwoordig wolkjes-print, voor dezelfde collega. Een makkelijkere versie van dit prachtexemplaar, met flockfolie. 


Een variatie op het wolkenthema, voor zusterlief, opgeleukt met een regen-lintje uit Berlijn. Onder andere hier gezien.


En nog ééntje om het af te leren met die wolk, simpel geflockt op een bestaand zakje.


Op de achterkant zette ik een... Snor! Nog zo'n hit op Pinterest, en blijkbaar ook onder mijn lezers, dus dat kon niet uitblijven. Ik had zelfs een echte Franse snor in gedachten, zo eentje, inclusief "Bonjour". Tot ik net op tijd bedacht dat de ontvanger van het tasje, een française, daar waarschijnlijk de humor niet van zou inzien. Een simpele snor dus.


En zo is het wel weer even genoeg met al dat hipster-gedoe. En u, hebt u uw Pinterestborden al vol gezet met dingen waarvoor u in 2013 in de verste verte de tijd niet zal vinden?