Datura en Dylon

Ik hield mij 3 maanden ledig met niet blog-gerelateerde zaken, en als beloning nomineerde mijn naai-maatje Fresita mij voor een Liebster-award. Dat kan tellen qua schop onder de kont, dus bij deze is uw Kapucijnaap weer op post. Mademoiselle vond er 11 leuke vragen bij uit die hier binnenkort aan bod komen, maar omdat ze enig denkwerk vereisen, beginnen we met een naaiseltje.

 Een paar weken geleden ging ik een stel oude lakens te lijf met textielverf. U weet wel, die kleurrijke Dylon-doosjes uit de drogisterij die met een pak zout de wasmachine ingaan en uw stof in no time transformeren. Een aanslag op het milieu ongetwijfeld, maar wel een life-saver voor die meters witte stof waar ik niks mee aan kan. Ik koos voor "Ocean blue" en "Jade Green" (die laatste is een "trendkleur" zowaar en zit dus niet altijd in het gamma); en die kleuren passen wonderwel bij elkaar, al hangt er een onmiskenbaar jaren '90 trainingspak-sfeertje rond (denk er nog even paars bij, en we staan zo in 1995).

Met die twee spotgoedkope oude-nieuwe stoffen in de hand waagde ik mij eindelijk aan de Datura-blouse van Deer & Doe. Het patroon krijgt de omschrijving "advanced" mee, maar zit eigenlijk helemaal niet zo ingewikkeld in elkaar. De moeilijkheid zit 'm vooral in de eerder korte uitleg in de handleiding - het in elkaar zetten van de buitenzijde en voering van het bovendeel moest ik een 30-tal keer herlezen, maar na enig puzzelwerk viel het toch op z'n plaats.

Ik maakte de versie met "col claudine" en gebruikt een serieuze naadwaarde (denk: minstens 5 cm) in de zijnaden van het blauwe deel omdat het patroon eerder breed valt. Verder veranderde ik niks aan het patroon en past het bloesje eigenlijk perfect. De groene knoopjes komen van de rommelmarkt in Dresden deze zomer - onderaan ontwaart de aandachtige kijker nog de Pritt-resten waarmee ik beide delen aan elkaar had geplakt om het knopen-aannaaien te vergemakkelijken (inderdaad, ik kan nog steeds geen knoopsgaten maken, dus die knoopjes hangen daar gewoon voor de schijn).

Ik hielp het ding op dag 1 al om zeep met een paar welgemorste Thaise curry vlekken. Een dosis vlekverwijderaar en een wasbeurt later valt er gelukkig niks meer van te zien. Het patroon gaat hier in ieder geval nog herbruikt worden: makkelijk te maken, de ideale mix van deftig en comfortabel en bron van eindeloze opties voor kleurencombinaties. Alles wat we nodig hebben? Ik dacht het wel!