dat werd tijd - de Tante Hilde-pop

Ik weet het, ik weet het, ik heb vertraging. Elke zichzelf respecterende naaister in het Nederlandse taalgebied heeft dat schitterende poppenboek van Tante Hilde al een jaar op de boekenplank staan. Zo niet de Kapucijnaap. Niet dat ik die poppen niet heel (héél) mooi vind. Ik had gewoon wat schrik dat de kunst-van-het-poppen-maken het soort geduld en precieze hand zou vergen waarover ik helemaal niet beschik. Maar in de bibliotheek lag het boek mij toe te lachen op het perfecte moment. Meneer Kapucijnaap werd midden-september immers Nonkel Kapucijnaap en die kleinste telg van de familie verdiende wel een fijn kado.

In alle eerlijkheid, ik heb gevloekt en getornd en meer dan eens gedacht "Ziet ge wel dat het niks voor mij is!". Maar toen kwam die pop met een paar strategisch geplaatste borduursteekjes tot leven en was al de miserie op slag vergeten. Dat gezichtje borduren is dus niét moeilijk. De rest eigenlijk ook niet, de Tante kan het goed uitleggen en het is meer een kwestie van precies te werk gaan. En van een vingerhoed gebruiken bij het dichtnaaien van de pop op het einde. En van geen stofrestjes als vulling gebruiken onder de lichtroze stof want daar ziet ge los door. 

Het resultaat? Een pop!!! Ze loenst een beetje, maar voor de rest is het wel een toffe. Vandaag afgeleverd aan Lore, samen met de obligate vlaggenlijn. Het bootjesthema past bij haar geboortekaartje; de grijze bootjes in biokatoen kocht ik vorige jaar bij Volksfaden in Berlijn, de rode versie toevallig enkele weken geleden nog bij Van Marieke. Goeie timing, ahoi!

Soit, 't is dus goed Tante Hilde, ik zal uw boek gaan kopen, ok?