Londen - frozen edition

De combinatie van goedkope treintickets en een gezonde dosis zelfmedelijden omwille van het gebrek aan kerstvakantie maakte dat de Kapucijnapen zich midden januari in Londen bevonden, alwaar de sneeuw met bakken uit de lucht viel. Gelukkig is er geen plek ter wereld die natte, bevroren ledematen zo de moeite waard maakt. 

We hingen rond op Exmouth Market, waar we de besneeuwde eetstalletjes dit keer links lieten liggen en heerlijk ontbijt vonden bij Caravan (soja latte + zuurdesemboterham met geprakte avocado en chillivlokken = mmm). Afgezien van het lekkere eten en de perfecte koffie is het straatje ook de moeite omwille van een paar kleine fijne winkeltjes, ondere andere Family Tree en Space. 

Dankzij deze tip van de Groene Prinses testten we de veganistische keuken van SAF, boven de Wholefoods supermarkt van Kensington High Street. Op het menu stonden een lekkere noten/cranberry "kaas"; een niet-heel-erg-speciale zeewier salade; een hamburger met iets dat echt heel erg op gesmolten kaas leek; en een chocomousse. What can I say, chocomousse gemaakt van geprakte dadels is toch niet echt chocomousse als u het mij vraagt. Maar verder was het wel lekker dus; en een plezier om te kunnen kiezen uit een hele menukaart vol plantaardige gerechten. Heeft toch wat meer charme dan "de vegetarische spaghetti zonder kaas, alstublieft". Meer lekkers aten we bij ViTao in Wardour Street (alles vegan, beetje te veel obligate panfluitmuziek en hennepinrichting helaas), Bill's en Rosa's (alwaar de vegan opties minder uitgebreid waren, maar wel bestaande, en de inrichting dan weer wél helemaal geslaagd - cliché's zijn er kennelijk toch om onderhouden te worden). 

Verder kwamen we naar goede gewoonte naar huis met kilo's extra baggage aan boeken, bij elkaar gesprokkeld in de vele charity-shops die Londen rijk is, maar ook hier en hier. En waren we blij te zien dat de Carnaby book exchange weliswaar een verdieping hoger zit in het Kingly Court, maar toch nog altijd bestaat. Een winkelruimte gevuld met boekenkasten, wat zetels en tafels en niks anders. Geen winkeljuffrouw, geen toezicht, niks. Enkel een gezonde dosis geloof in de mensheid en een boek waarin mensen opschrijven welk boek ze meenemen, en welk ze in ruil achterlaten.

Kwestie van een beetje cultureel verantwoord (en ook wel: warm) te blijven gooiden we ook nog wat musea in het programma. Op zaterdagnamiddag trotseerden we samen met een koppel vrienden de massa's in het Science museum. De drukte viel beter mee dan verwacht, vooral omdat het museum gewoon ZO gigantisch is, dat de mensenzee redelijk verspreid blijft. We hadden geluk dat de vrienden hun vijfjarige hadden meegebracht en we dus onbeschaamd te keer konden gaan op het doe-verdiep. Allemaal wetenschappelijk onderbouwd uiteraard. Een geweldig museum voor wie met (grote of kleine) kinderen naar de Britse hoofdstad trekt.   

Op maandagochtend maakten we gebruik van de gratis toegang tot Courtauld (sinds 1 februari niet langer gratis op maandag, maar wel nog altijd goedkoper dan de andere dagen van de week) om wat oude meesters te bewonderen. Al moet ik er tot mijn schande bij vertellen dat al die Rubens en dergelijke mij toch maar weinig doet. Sorry, Peter Paul. Enkel voor de liefhebbers dus (al biedt Courtauld naast Rubens nog een impressionante reeks schilder-supersterren); of voor wie het heerlijke Somerset House graag van binnen wil zien. 

Enthousiaster waren we over ons allereerste bezoek aan het Museum of London in de Docklands. Op weekdagen is het iets verder afgelegen broertje van het Museum of London de moeite waard gewoon al omwille van de ligging en de bizarre buzz die rond het middaguur op Canary Wharf hangt. Het is een klein gevecht met kostuums, mantelpakjes en andere power-dressers die gehaast richting snackbars, restaurants en winkels wandelen. Maar eens uitgespuwd door de mensenmassa, ligt het museum in alle rust te blinken aan de dokken. Je krijgt er de geschiedenis van Londen aan de hand van de rivier voorgeschoteld, met onder andere een interessante tentoonstelling over de rol van Londen in de slavenhandel. Winner.  

De sneeuw had overigens ook z'n voordelen, want we zagen de bloemenmarkt van Columbia Road rustiger dan ooit. En konden een grijns niet onderdrukken toen er uit één van die geweldige huisjes een man buiten stapte in skipak, met snowboard onder de arm. Op weg naar Hampstead Heath of een andere heuvel ongetwijfeld.

En op de allerlaatste dag kwam de zon er toch nog door. Feest!