Boule de Berlin

Bij de vierde Berlijn-post is de titel-inspiratie duidelijk verdwenen maar laat dat de pret niet bederven! De laatste halte van onze zomertrip was, zoals gezegd, Berlijn, alwaar we naast de intussen bijna gebruikelijke dingen (ontbijten, Milchkaffee drinken, fietsen, nog meer ontbijten, naar de rommelmarkten in het Mauerpark en op de Arkonaplatz, fietsen, Milchkaffee drinken, rondstruinen in Friedrichshain, ontbijten, fietsen enzoverder) ook weer wat nieuwe bestemmingen ontdekten.

Na het Stasi-museum op de vorige trip, trokken we dit maal naar de voormalige Stasi-gevangenis in Lichtenberg. Nog meer dan het museum, toont de "Gedenkstätte Hohenschönhausen" de wrede realiteit van het leven in Oost-Duitsland. Een bezoek kan enkel met gids (Engelstalige rondleidingen zijn er elke dag om 14u30) en de oneindige kennis van onze gids betekende een behoorlijke meerwaarde. Wie Duits begrijpt, probeert best met een Duitstalige rondleiding (in het weekend elk uur tussen 10u en 16u) mee te gaan want zowat 60% van de gidsen zijn voormalige gevangenen, die het verhaal ongetwijfeld nòg indrukwekkender maken. Lichtenberg ligt relatief ver in Oost-Berlijn, maar blijft perfect bereikbaar met de fiets.

Onze innerlijke cultuurmens werd verrijkt met een bezoekje aan het fotomuseum, C/O Berlin, gehuisvest in een geweldig oud postgebouw in hartje Mitte. Omdat er geen vaste collectie blijkt te zijn, moet je wat chance hebben met de tijdelijke tentoonstelling. Zo waren wij niet erg onder de indruk van de grote Larry Clark tentoonstelling, maar dan wel weer grote fan van de kleinere Oil-reeks van Edward Burtynsky. Wel een aanrader dus, maar wie net als de Kapucijnapen een selectieve fotografie-liefhebber is, checkt best op voorhand welke tentoonstellingen er lopen.

Kauf dich glücklich - Oderberger Strasse

In het thema stof-stof-stof ontdekten we zowaar nog 3 nieuwe stofparadijzen. Nummer één kwam er dankzij deze geweldig getimede post van Ma vie en vert. Voor Volksfaden hoef je dus niet per sé naar Berlijn, want online bestellen kan ook. Maar voor wie in de buurt is, is deze leuke winkel met supervriendelijke New Yorkse eigenares in een fijne autovrije straat (mocht u ook uw wederhelft op een bankje willen parkeren met  een flesje Bionade) zeker een aanrader. Bovendien staan alle biologische stoffen netjes bij elkaar, dus was het makkelijk zoeken tussen het uitgebreide aanbod. Verder spotte ik in Prenzlauerberg ook nog een winkeltje vol draagdoeken en zelfgemaakte kinderkleedjes, waar de stoffen zelf ook verkocht werden. En in Friedrichshain breidde het aanbod zich uit met het sympathieke Tumult Berlin; waar ook veel zelfgemaakts in de rekken staat, naast het stoffenaanbod.

Overnachten deden we in deze heerlijke, perfect gelegen flat (die sinds ons verblijf wel 25 euro per nacht duurder is geworden blijkbaar...) Mét schommel, wat moet ne mens nog meer.

Een zeteltje voor thuis misschien. Want zoals u hieruit al kon afleiden, namen we een klein souvenirtje mee uit Berlijn. In plaats van nog maar eens te zeuren dat het toch zund is dat we die heerlijke meubels niet kunnen meenemen naar huis bedachten we dit keer dat een klein zeteltje misschien wel gewoon op de trein past. En ja hoor, zelfs in combinatie met overvolle rugzakken van 3-weken-onderweg raakten we bijna moeiteloos op de U-bahn, de S-bahn, de trein naar Keulen, de trein naar Brussel-Noord én de trein naar Brussel-Centraal. We vonden nog een halve vierkante meter op de gang naast de commode (die uit de ouderlijke kelder komt - de kleur zit er al op sinds de zomervakantie na de middelbare school, toen ik zo uitkeek naar een kot vol kleurrijk meubilair. Uiteindelijk zat ik zes jaar lang op volgemeubelde koten en dus kwam het kastje pas 2 jaar geleden de kelder uit, bij de Brussel-verhuis - nieuwe handvaten moeten er echter nog altijd op...) en vanaf nu doen wij dus onze schoenen aan en uit in stijl. Dankuwel Berlijn.