Fatsoenlijk Eten. Goed Eten. En alle gevolgen vandien.

Ik las dus eindelijk dat boek van de Duitse Karen Duve, "Fatsoenlijk eten, mijn leven als proefkonijn". U moet weten, Karen Duve is geen hippie, al doet die konijnencover misschien anders vermoeden. Het uitgangspunt is simpel: op een dag begint Duve zich vragen te stellen bij de kip van drie euro die ze uit het supermarkt-rek haalt. En onder het motto "never judge someone without walking a mile in their shoes" probeert ze achtereenvolgens een biologisch, vegetarisch, veganistisch en tenslotte fruitarisch dieet uit. Intelligent, onderhoudend én eerlijk als boek (want inderdààd, sommige veganistische namaakworstjes zijn echt gewoon niet lekker). En het laatste duwtje in de rug voor deze vegetariër om het ook als (pseudo)veganist te proberen. 

En dat ik er zelf wat van verschoten ben. Omdat ik in twaalf jaar vegetariër zijn bijna altijd hetzelfde antwoord had op de vraag of ik dan zuivel of eieren eet: "Ja natuurlijk, anders kunt ge niks meer eten hé".  Dat ik daar ook bij dacht dat het wel beter zou zijn om melk uit de Ardennen te drinken, dan rijstmelk uit god-weet-waar. Euhm. Wel ja. Dat ik er dus vooral jarenlang niet bij had stilgestaan dat de redenen waarom ik geen vlees of vis eet, evenzeer van toepassing zijn op zuivel en eieren. Milieuvervuiling, dierenleed, inefficiënte productie, oneerlijke concurrentie op markten in het Zuiden. Reden genoeg dus om niet langer tevreden te zijn met bio-melk en bio-eieren. Fuck, wat ga ik dan eten?

Een geluk dat mijn timing perfect was, want binnen de week van de ommezwaai, stond in De Standaard Magazine Dorien Knockaert te blinken met een interview over haar boek, Goed eten. Over die zoektocht naar eerlijke keuken, die overwegend veganistisch blijkt te zijn. Maar in het geval van Dorien ook vooral om duimen en vingers bij af te likken. Ik stemde de familie gelukkig door te melden dat ik voor het eerst in lang weer iets op mijn verlanglijstje had staan voor kerst. Las stiekem kleine stukjes in de boekhandel. En besliste gisteren dan toch dat Kerstmis nog te ver weg is, kocht het boek en las het op een avond van cover tot cover. Sorry familie. En danku, Dorien Knockaert, voor een boek dat zoveel goesting uitstraalt. Geen betere aanvulling mogelijk op het relaas van Karen Duve. Goed geschreven, met schone foto's en de perfecte mix tussen recepten (sommige vegetarisch, andere veganistisch) en het verhaal erachter. Heel erg herkenbaar ook, vooral als het over sociale situaties gaat. Dat we ons toch al snel de ondankbare schoondochter voelen. En dat we vooral niet ongezellig willen zijn. 

En zo ga ik intussen een paar weken als namaak-veganist door het leven (want sorry beste bijen; honing eten, daar zie ik geen graten in). Het is voorlopig makkelijker dan gedacht. Omdat heel wat van onze standaard maaltijden eigenlijk al veganistisch bleken te zijn, of dat makkelijk werden door de kaas weg te laten. Omdat er bijna overal wel iéts plantaardigs voorhanden is, zodat ik al verschillende sociale situaties doorzwom zonder maar te moeten melden dat ik zuivel en eieren van het menu heb geschrapt. Omdat ik al snel enkele dingen identificeerde die ik in elke supermarkt kan vinden als 'k een goestingske heb (speculaas, peperkoek, sommige zwarte chocolade, bepaalde chips). Omdat ik in een mum van tijd een pinterest-bord vol heerlijke recepten bij elkaar had geprikt. En omdat zelfs Sinterklaas niet zal hoeven lijden onder de nieuwe keuzes (marsepein! pepernoten! speculaas! mandarijntjes!). 

De kans zit er dik in dat 'k vroeg of laat toch bezwijk voor een lepel Nutella of een wafel met slagroom op de zeedijk. Net zoals ik moeiteloos een ei zou eten uit iemand's achtertuin, of melk van een kleine, duurzame boerderij. Maar voorlopig ziet het er naar uit dat eten en ik gewoon even goeie vrienden kunnen blijven, ook zonder ei en melk. En dat mijn broeken wat losser beginnen zitten. Maar dat zullen we binnenkort wel verhelpen met een beetje van dit. 

Haast u dus maar naar de boekwinkel voor dat boek van Dorien Knockaert; ik heb er alle vertrouwen in dat ook de omnivoren onder u het een feest voor oog en smaakpapillen zullen vinden. Smakelijk!