hamers, sikkels en café latte

Zo, na drie weken van treinen en bussen staan de Kapucijnapen weer op Belgische bodem. En hoewel de zomer ons hier fijn ontvangt, hadden die drie weken gerust wat langer mogen duren. Als u Wit-Rusland en de Baltische staten nog niet op uw verlanglijstje had staan, maak ik u bij deze toch graag wat warm voor deze bestemmingen.

We treinden van Brussel naar Wit-Rusland, met een tussenstop van enkele uren in Berlijn; net voldoende tijd voor een ommetje in Friedrichshain, een Milchkaffee en een pizza. En zo sliepen we dus door Polen en werden wakker aan de Wit-Russische grens. En ja, in Wit-Rusland heeft de tijd, althans op het platteland, een beetje stilgestaan. En ja, er rijden Lada's rond, maar nog veel meer nieuwe auto's net zoals we die in Brussel ook zien. En ja, we waren onder de indruk van de buiten-proportionele Sovjet monumenten en al die hamers en die sikkels. Maar verder zit de Wit-Russische middenklasse ook gewoon café latte te drinken in hippe koffiebars; en keken we onze ogen uit in een warenhuis recht uit de Sovet-tijd, maar liepen even verderop langs de Mango en de Vero Moda. Het was met andere woorden bevreemdend maar eindeloos boeiend.

De bus bracht ons vervolgens naar het Vilnius waar ik zeven jaar geleden voor het eerst toekwam, na een dertig uur durende Eurolines-busrit. Ik verloor er mijn hart aan Oost-Europa en aan bouwkampen en Litouwen kon mij nog evenzeer bekoren als zeven jaar terug. We dwaalden door de barokke hoofdstad, brachten een bezoekje aan het weeshuis waar ik destijds muren had staan schilderen en koelden af in een prachtig meer. 

Vervolgens lieten we ons betoveren door schitterend Riga en lagen op heerlijke Baltische stranden, van de Golf van Riga tot het Werelderfgoed van de Curonian Spit. Prachtige natuur, superfijne steden vol geschiedenis maar ook vol gezellige cafés en leuke winkeltjes, ongelooflijk vriendelijke mensen; de Baltische staten, dat is eigenlijk gewoon Scandinavië voor een fractie van de prijs.Maar niet verder vertellen, he.

De laatste Oost-Europese stop lag in Kaliningrad en daar kunnen we kort over zijn; tenzij u net zo gefascineerd bent door Oost-Europa als ik, hebt u er waarschijnlijk niets te zoeken. Of het moest zijn dat u heel erg van grijs houdt.

Tussendoor deden wij ons te goed aan een onverantwoorde hoeveelheid Griekse salades, maar ook aan draniki, vareniki, bapka, koude bietensoep en gefrituurd brood met looksaus. Een delicatesse zeg ik u.

De nachttrein bracht ons tenslotte vanuit Kaliningrad naar Berlijn, alwaar we een paar dagen bleven plakken alvorens terug te keren naar Brussel. Daarover volgende keer meer, al kan ik u alvast meegeven dat we wat extra bagage meebrachten, uit het Mauerpark.