Green & the city: Barcelona

Ik was twee dagen in Barcelona begin deze week. Niet voor het eerst, maar wel voor het eerst met het vliegtuig. Eerdere bezoekjes gebeurden op iets ecologisch verantwoordere wijze: met de bus, op schooluitstap in het zesde middelbaar (ik was zo rond Luxemburg al aan het overgeven); met de nachttrein uit Parijs (keislecht geslapen met dank aan een baby in de gedeelde slaapwagon, maar wakker worden met zicht op de de Middellandse Zee maakte veel goed) en afgelopen lente met de fiets vanuit Avignon. Deze keer was het gewoon keihard met Ryanair, en vandaag doe ik nog eens hetzelfde traject dus ik ga regelrecht naar de hel der ecologisten, maar om het toch wat goed te maken, deel ik graag wat groene adresjes in Barcelona: vegan-vriendelijke restaurantjes, een paar leuke winkels met een fair aanbod en een fietstip. Naar goede gewoonte nam ik veel te weinig foto’s, dus klik vooral verder op de links om een beter beeld te krijgen van de verschillende etablissementen.

Vegan/vegetarisch lekkers

Teresa Carles: Het beroemdste vegetarische restaurant van de stad heeft een meer dan degelijk aanbod voor veganisten. De hoofdgerechten zijn meer dan geslaagd, maar ik werd vooral enthousiast van de originele vegan desserts. Om de hoek zit het flexitarische Flax & Kale van dezelfde uitbaters (niet volledig vegetarisch, maar wel voornamelijk plantbased dus opties genoeg), maar die plek opent helaas te laat om een ontbijt-voor-het-werk toe te laten. Ochtendlijk Barcelona leeft vooral van koffie en croissants aan de toog van Spaanse café’s – wat mij telkens weer bij mijn grootste vegan frustratie brengt, namelijk het feit dat je bijna per definitie in hippe, Scandinavische interieurs terecht komt voor toast met avocado, waarbij je niet meer weet of je nu in Barcelona, Berlijn of Belgrado zit en er toch wel wat couleur locale verloren gaat. Goed, Teresa Carles dus, hip maar wel erg Spaans: website  Wijk: Placa Catalunya/El Raval. Carrer del Jovellanos 2

De obligate toast avocado bij Teresa Carles - ik was vooral onder de indruk van de schuimlaag op de soja cappucino

Gopal: De ultieme guilty pleasure voor vegans in Barcelona – belachelijk lekkere burgers en desserts (de chocolade donut!), en een vegan tortilla waarvan ik mij nog steeds afvraag hoe ze hem maken. Er zijn een paar zitplaatsen binnen, maar bij mooi weer is het leuker zitten op het pleintje voor de deur. Op het zelfde plein zitten ook nog Green bikes (zie hieronder) en een ander vegetarisch/veganistisch restaurant genaamd Vegetalia, dat ik nog niet heb getest. Happy Cow pagina. Wijk: Gotic. Carrer dels Escudellers 42.

Quinoa: mini restaurantje in Gracia waar je terecht kan voor vegetarische en vegan quiches, burgers, sla’tjes en taart. Als er geen plaats is om te zitten, kan je je buit meenemen en opeten op de Placa del Sol. Happy Cow pagina. Wijk : Gracia Travessera de Gracia 203.

Coco: vegetarische en vegan empanadas, quiches en taartjes in El Raval. Ik vind geen website terug, volgens mij lag deze in de Carrer de las Tapies, een zijstraat van de Ramblas.

La Vietnamita: Vietnamees restaurantje in Gracia met lekke veggie en vegan opties, al check je best even of het gerecht dat je wilt niet met vissaus wordt bereidt. website Wijk: Gracia. Torrent del’Olla 78. Blijkbaar zit er ook een vestiging in Born, op de Carrer Commerc, 17.

Café Camelia: gezellig café’tje in Gracia waar je terecht kan voor koffie en lunch, alles op het menu is vegetarisch, meestal zijn er ook vegan opties. Happy Cow pagina. Wijk: Gracia. Carrer Verdi 79. 

Rasoterra: Vegetarische/plantaardige slow food van de bovenste plank – dit is het ideale adres voor wie het even gehad heeft met de ietwat hippie aandoende cafétjes, en als het wat specialer mag zijn. Misschien wel één van de lekkerste plekken waar we ooit aten. website Wijk : Gotic. Carrer del Palau 5

DosTrece: Ontbijt vinden voor 10 uur ‘s ochtends is niet altijd simpel in Barcelona, maar hier kon ik om half tien al aanschuiven voor vegan French toast. website Wijk: Raval. Carrer Carme 40. 

Faire winkels

Amapola: vegan winkel, met een (redelijk beperkt) aanbod leervrije schoenen, maar ook handtassen, T-shirts en andere accessoires. Website. Wijk: Gracia. Travessera de la Gracia 129

Okoluti: Met voorsprong mijn favoriete winkel in Barcelona, met een redelijk uitgebreid aanbod kleren voor jong en oud, maar ook boeken (vooral in het Spaans), juwelen en praktische spullen als hervulbare flessen. Website. Wijk: Gracia. Asturies 36-38. Blijkbaar zit er ook een filiaal in het shoppingcentrum Arenas aan de Plaza Espanya. 

Gra de Gracia: wie een appartementje huurt in de stad en zelf kookt, kan terecht in deze verpakkingsvrije winkel. Website. Wijk: Gracia. Carrer de Puigmarti 11

Rollitoasi: dit winkeltje is niet uitgesproken “groen”, maar verkoopt wel enkel zelfgemaakte spullen van locale ontwerpers. Ik zag er onder andere mooie juwelen en gedrukte prenten en postkaartjes.  Website. Wijk: Gracia. Travessera de Gracia 141.

GreenLifeStyle: mooie winkel met “eco fashion”. Website. Wijk: Gracia. Torent de l’Olla 95. 

Skunkfunk: Dit Spaanse merk beperkt zich uiteraard niet tot Barcelona, maar de flagshipstore krijgt toch een speciale vermelding. Nog niet het hele aanbod is groen, maar Skunkfunk is wel een echte voorloper op vlak van duurzaamheid, en je vind heel wat modellen in de collectie gemaakt uit bio-katoen, Lyocell of andere eco-stoffen, en een heel aanbod niet-lederen handtassen.  Website. Wijk: Gotic. Carrer Ferran 19

La Central: een zijsprongetje binnen het ecologisch verantwoorde/faire aanbod; omdat boekenwinkels nu eenmaal altijd goed zijn. Voor wie van boeken houdt maar (net als ik) weinig tot geen Spaans begrijpt heeft de vestiging van La Central in Raval een meer dan degelijke selectie Engelstalige boeken (inclusief stadsgidsen voor Barcelona); en een gevaarlijk aantrekkelijk aanbod van schriftjes en dergelijke. Website. Wijk: Raval Carrer Elisabets 6 (ook filialen elders in de stad, maar hier hebben ze het meeste Engelstalig aanbod). 

De fiets op: het fietsdeel system Bicing is er enkel voor inwoners van Barcelona, dus doe geen moeite om uit te vissen hoe je die dingen kan uitlenen. Ik huurde goedkoop (3 euro voor 2 uur) een fiets bij Green bikes in Barrio Gotic, en peddelde Montjuïc op voor een picknick in het zonnetje (ok, ik peddelde de berg half op en ging te voet verder want die huurtfietsjes met 3 versnellingen zijn niet echt gemaakt voor dat soort hellingen). Fietsen in Barcelona kan heerlijk zijn, maar het loont om fietsvriendelijke straten op te zoeken want in de smalle straatjes is de weg delen met het autoverkeer niet altijd even gezellig. 

Halverwege Montjuic

Fair Wear Friday : de buit van 2015

Nog een ietwat aangepaste interpretatie van FWF: geen outfit, wel een blik op de aanwinsten die in 2015 mijn garderobe kwamen vervoegen. 

U ziet, van links naar rechts:

Grijs-blauwe broek van Wunderwerk, deze zomer gekocht bij DearGoods in Berlijn – leeft van wasbeurt naar wasbeurt wegens zeer comfortabel (sorry, skinny jeans).

Pyjama met eenhoorns: gevraagd voor mijn verjaardag en gekregen van mijn vrienden met feilloos gevoel voor stijl. Niet erg ecologisch/ethisch verantwoord voor zover ik weet, maar EENHOORNS.

Fantastic Mr. Fox trui uit Nepal, alwaar ik een trekkersrugzak vol kado's kocht voor vrienden en familie in een kleine eenmans-poging om het slechte toeristenseizoen goed te maken daar. Handgemaakt in Nepal en dus ook ter plekke in een klein winkeltje gekocht, wat het inkomen van die mens hopelijk wat deed stijgen, maar verder geen informatie over de groene credentials van deze trui. 

Il pleut trui, gekocht bij Idioma, een klein Brits eco/ethisch merk, op één van de marktjes rond Brick Lane in Londen.

Groen en bordeaux t-shirts: gekregen in Nepal van een collega die naar huis vertrok en niet genoeg plaats had in haar valies. Altijd goed om ook wat effen kledingsstukken in huis te halen, want zoals u ziet aan al de rest laat ik mij over het algemeen nogal verleiden door leuke prints, en past bijgevolg niks van mijn garderobe bij elkaar. Die capsule-wardrobe is hier nog belachelijk veraf.

Kuyichi jeans, gekocht bij Today is a good day in Antwerpen. 

Blauw shortje met ananassen, gekocht bij Supermarché in Berlijn. Tot mijn schande nog niet gedragen, maar dat is te wijten aan het feit dat ik de warme dagen van het jaar doorbracht in een land waar zo’n korte shorts niet erg geapprecieerd worden. Bij voorbaat al mijn favoriete short van 2016 dus.

Roze vestje van Armed Angels, gekocht bij Supergoods in Mechelen. Intussen het derde van dergelijke vestjes dat ik in huis haalde, na een effen donkerblauw, en een donkerblauw met sterren exemplaar.

Zomerbroek van Armed Angels, gekocht bij Dear Goods in Berlijn, een zegen in warme landen waar shorts niet erg geapprecieerd worden. Met voorsprong ook mijn favoriete eco-merk ook, die Duitse no nonsense stijl van Armed Angels.

3 zelfgemaakte onderbroeken. Afgezien van een massa baby-kado’tjes voor vrienden (alsof er nog iemand een reminder nodig had van het feit dat we de dertig naderen), rolde er dit jaar niet erg veel van onder de naaimachine, maar ik ben wel zeer content van mijn nieuwe collectie zelfgemaakte onderbroekskes uit restjes tricot. Vossen-ondergoed for the win!

Intussen is de eerste aankoop van 2016 ook al een feit, en wel onder de vorm van een regenjas. Na jaren van regenjas-loos bestaan kocht ik in de herfst een leuk lichtblauw regenjasje van het Nepalese outdoor merk Sherpa, om het ding vervolgens minder dan een week later te vergeten in een bergdorp. Typisch. Met oog op de regen in Congo, en een stilaan vorm krijgend plan om in de zomer zes weken te gaan fietsen (jeheeej!), kocht ik in de solden dus maar een nieuw exemplaar; zwart en saai en oerdegelijk, en met wat chance gaat het ding nog twintig jaar mee.

Bij deze zijn we weer vertrokken met FairWearFriday, bij Villa Lisa vind je een lijst met alle deelnemers voor verdere fair wear inspiratie!

7 (en een beetje) fijne boeken die ik las in 2015

2015 was me het jaar wel, zowel op lees- als ander vlak. Ik woonde 4 maanden in Kathmandu, en nam na vier en half jaar ontslag om als vrijwilliger aan de slag te gaan bij een Nepalees circus. Best. Decision. Ever. De laatste twee maanden van het jaar was ik weer thuis, ik deed nog wat meer vrijwilligerswerk en bracht menig gesprekspartner in lichte verwarring door met mijn grootste glimlach "NIKS" te antwoorden op de steeds weerkerende vraag "En, wat doe je nu?". Ik doe dus niks en lees tussendoor wat boeken - 2015 was een geweldig leesjaar hier, en geïnspireerd door fijne boekenlijstjes die her en der opduiken, laat ik u graag delen in enkele van de leukste/mooiste/interessante boeken die ik dit jaar las:

Ghosts by daylight - Janine Di Giovanni: geleend op 2 januari 2015 van een vriendin. 24 uur later was het eerste boek van het jaar uitgelezen en riep ik enthousiast uit dat ik een boek per week ging lezen in 2015. Ik heb geen lijstje bijgehouden dus weet niet zeker of dat gelukt is, maar veel zal het in ieder geval niet schelen. Met dank dus onder andere aan dit topboek waarmee het jaar begon - "A memoir of war and love" is de ondertitel, en Janine schrijft over het leven dat ze met haar man Bruno probeert op te bouwen in Parijs nadat ze beiden net iets te lang als journalist in oorlogsgebieden hebben gewerkt om hun demonen nog baas te kunnen. Het verhaal springt onvermijdelijk tussen Parijs en herinneringen aan Sarajevo of Liberia; niet altijd even opbeurend, maar dat zal u niet verbazen. De hoofdpersonages stonden vaak mijlenver weg van mijn bed en toch was dit een wondermooi boek.

Arrival city - Doug Saunders: eindelijk gelezen in 2015, deze klassieker in migratie-milieu's. Saunders neemt je mee naar sloppenwijken en oude stadsdelen over de hele wereld, en heeft intussen heel wat interessants te vertellen over migratie naar de stad. Wat mij het meeste bijbleef is het idee dat die zogenaamde "cities of arrival" (of het nu gaat om Molenbeek of de buitenwijken van Delhi, Istanbul, Berlijn of Rio) niet enkel de broeihaarden van miserie zijn die we er zo makkelijk van maken. Dat de wijken zelf inderdaad de voorbije jaren weinig vooruitgang hebben gemaakt, maar dat de individu'en die er wonen dat vaak wél hebben gedaan; de aankomst-wijk als soortement van draaideur naar een beter leven dus, waar nieuwkomers toekomen maar vaak ook enkele jaren later weer wegtrekken naar betere delen van de stad, om plaats te maken voor de nieuwste aankomers. Een enigszins gesimplifieerd idee, but you catch my drift. Een serieus boek dat tegelijk erg vlot leest. Kudo's hier ook overigens voor the "Smart thinking" afdeling in de beste bibliotheek van het land. waar ik dit jaar ook weer vaak mijn gading vond, voor het soort boeken die ik niet meteen zou kopen, maar graag wel eens doorlees (lees: de Marie Kondo's, Sheryl Sandberg's en Malcolm Gladwell's van deze wereld).

The goldfinch - Donna Tartt: De nieuwste klepper van Donna Tartt kocht ik in Kathmandu op basis van een wel heel erge enthousiaste recentie van een collega, die wist te zeggen dat ie sinds The goldfinch geen boeken meer kon lezen, omdat niks kon tippen aan dit verhaal. Het beste boek aller tijden lijkt mij iets te veel enthousiasme, maar ik heb wel enorm genoten van de ruim 800 pagina's van dit verhaal dat je meeneemt naar New York en Vegas, naar de musea van de Big Apple en naar de onderwereld. Het soort boek waarbij ik soms midden op de werkdag bedacht "oeeh, vanavond een paar uur ongestoorde leestijd!". Niks leuker dan een meeslepend boek dat genoeg pagina's telt om er lang van te genieten. Ik was nooit zo aangetrokken tot The secret history of The little friend, maar na dit boek zal ik met plezier toch ook die twee andere bestsellers van Tartt eens lezen.

At home - Bill Bryson: Eén van de vele, vele boeken uit het florissante tweedehandscircuit in Nepal die ik dit jaar las. Ik overwoog voor vertrek een e-reader aan te schaffen, maar zag daar vanaf toen Lonely Planet mij vertelde dat Kathmandu de beste boekhandels heeft van heel Azië. Ik heb geen idee of dat waar is, maar het is inderdaad een draaischijf voor tweedehandsboeken, met dank aan de eindeloze stroom backpackers, en de vele boekverkopers die hier slim op in spelen door boeken aan halve prijs weer terug aan te kopen als je ze hebt uitgelezen. Dit boek van Bill Bryson ging heerlijk lang mee; het is een soort van geschiedenis van het dagelijkse leven, waarbij Bryson aan de hand van de verschillende kamers van het oude dominee-huis waarin hij woont de vreemdste en leukste weetjes opdist. Andere serieuze meevallers uit de boekwinkels van Kathmandu waren We need new names van NoViolet Bulawayo, een wervelwind van een boek over een meisje dat uit Zimbabwe naar de VS migreert, en The unlikely pilgrimage of Harold Fry, een zeer fijn verhaal over een man die Engeland te voet doorkruist op zoek naar een oude vriendin (met dank aan Kathleen van Verbeelding voor de tip!). Het leuke aan het tweedehandscircuit is overigens ook dat je via collega's boeken in handen gestopt krijgt die je niet meteen zelf zou uitkiezen - zo was The one plus one van Jojo Moyes een fijn chill-boek dat ik anders waarschijnlijk niet gelezen had. 

Het klein verzet - Tine Hens: eenmaal terug in het land las ik ook weer wat in het Nederlands, en dit boek van journaliste Tine Hens was er eentje om in te kaderen. Hens reisde Europa door op zoek naar mensen die met kleine daden van verzet de wereld een beetje in de juiste richting proberen te duwen. Door te kiezen voor alternatieve woonvormen, of zich volledig in de stadslandbouw te gooien bijvoorbeeld. Inspirerend maar ook realistisch, zoals blijkt uit het verhaal van de academicus die Barcelona verlaat om in een kleine gemeenschap bierbrouwer te worden, maar na vijf jaar ook weet te zeggen dat hij de intellectuele uitdaging wel mist. Zeer interessant overigens ook om vanuit verschillende invalshoeken te lezen in Noord en Zuid, zoals de Grieken die ons noordelijke gedabbel in stadstuintjes wel sympathiek vinden, maar mijlenver verwijderd van hun landbouwprojecten die er niet per sé zijn gekomen op zoek naar een betere wereld, maar op zoek naar eten, tout court. Ideaal leesvoer voor wie op zoek is naar wat groene inspiratie voor het nieuwe jaar. 

L'Arabe du futur - Riad Sattouf: Nog op de valreep gelezen in 2015, dit kerstkado dat voor meneer Kapucijnaap onder de kerstboom lag. De ideale graphic novel: een interessant onderwerp (de jeugd van een Frans-Syrisch jongetje dat opgroeit in Libië en Syrië) dat zowel door de vorm van het boek (prentjes!) als door het bekijken van het leven door de ogen van een klein kind een pak luchtiger wordt. Dikke aanrader.

Handlettering for everyone - Cristina Vanko: nog een kerstkado (voor mij dit keer), en ook op de valreep in 2015 gelezen, al zal deze ook in 2016 nog vaak uit de kast komen - in Nepal bedacht ik dat ik maar beter kon leren tekenen, omdat dat zoiets is dat je overal kan doen, met een minimum aan materiaal (lees: je moet er je naaimachine de wereld niet voor rondzeulen). Nog wat later bedacht ik dat handlettering mij misschien meer ligt, omdat je er iets praktisch mee kan, zoals alle mogelijke kaartjes zelf maken. Met dank aan YouTube en en dit boek heb ik mij al menig uur ledig gehouden met letters en zinnetjes oefenen, en ik ben fan!

Het eerste boek van 2016 (Family Life van Akhil Sharma) was ook alvast een meevaller, dus als we op dat élan verdergaan ziet het er een veelbelovend boekenjaar uit. Ik legde de afgelopen dagen alvast een voorraadje tweedehandsboeken aan, want vanaf eind januari ben ik weer twee maanden het land uit, naar Oost-Congo deze keer, en iets zegt mij dat het tweedehandsboekencircuit daar mogelijks iets minder vlot draait dan in Nepal. Aan dit tempo zal ongeveer de helft van mijn toegestane kilo's uit boeken bestaan (jaja, nog steeds geen e-reader dus - het leek mij wel zo leuk om ginder boeken te kunnen achterlaten in het huis-der-expats). Hetvolgende ligt alvast klaar: The book thief (Markus Zusak), Moab is my washpot (autobiografie van Stephen Fry's kindertijd), Us (David Nicholls), The love song of Miss Queenie Hennessy (Rachel Joyce), The Guernsey Literary and Potato Peel Pie Society (Mary Ann Shaffer & Annie Barrows - nogmaals danku Mevrouw Verbeelding voor de inspiratie van die laatste twee), We need to talk about Kevin (Lionel Shriver) en And the mountains echoed (Khaled Hosseini). Er is nog wat plaats, dus als u nog wat toppers van 2015, of eerder, wil meegeven, dan hoor ik het zeer graag.

Ik wens jullie een fijn 2016, gevuld met tijd voor wat je graag doet (en dat hoeft geen lezen te zijn, maar als dat wel een favoriet tijdverdrijf is, hoop ik dat bovenstaand lijstje misschien wat inspiratie kan geven). Gelukkig nieuwjaar!

Kerstkaartjes in een handomdraai

De afgelopen dagen was ik af-en-aan in de weer als kerstelfje. U kent dat wel, koekjes bakken en foute kersthits meezingen (en weten dat het te veel geweest is als Youtube Mariah Carey aanprijst als "aanbevolen voor jou"). 

Voor het eerst sinds mensenheugenis verstuurden we kerstkaartjes voor eind januari. Dat die dingen andere jaren altijd ruim te laat de deur uit gaan is meestal te wijten aan een combinatie van luiheid, en wachten tot alle kaartjes binnengekomen zijn want, eerlijk is eerlijk, wij zijn geen kaartjes-stuurders maar wel kaartjes-beantwoorders. Het was ook het eerste jaar dat we volledig door onze voorraad door-de-jaren-heen-verzamelde kaartjes gewerkt waren, en het zal u niet verbazen dat hier weinig animo is voor de aankoop van nieuwe kaartjes die de papierberg nog wat verder aandikken, dus ging aan de slag met een kerstboekje van Dick Bruna. Ik vond "The Christmas book" jaren geleden voor een pond of twee in een Britse charity shop, en het boekje leende zich perfect tot het maken van kerstkaartjes. Het was met wat spijt in het hart dat ik de schaar (of eerder, het breekmes) erin zette, maar het leverde wel een leuk assortiment kaartjes op - snijden en in 3 plooien, en daarmee was het zaakje afgehandeld: 

Daarnaast maakte ik éindelijk ook de Mibo-diertjes die ik een paar jaar geleden zelf voor kerst kreeg, en verwerkte de prentjes van het schutblad ook nog tot een paar kaartjes. De website van Mibo is een aanrader voor die snij-en-plooi diertjes trouwens; een ideaal last minute kado'tje voor uw creatieve vrienden of oudere kinderen (ik heb weinig kinderkennis, maar zou toch zeggen 10+, als u geen zin hebt om 80% van het werk zelf te doen, of uw gebroed met een breekmes aan de slag te laten gaan). 

Georganiseerd als u bent, ben ik uiteraard wat laat met mijn kaartjes-tips, maar mocht het iets zijn voor volgend jaar: dit is het moment om in de kringwinkel in de stapel kerst-gerelateerde prentenboeken te gaan zoeken.

Fijne feesten!

Kookboekweek: Groen is geweldig

Nog maar eens een versie met een kookboek uit de bib; niet echt het opzet van de Kookboekweek van Fieke en Silke, maar die dingen zien er nu eenmaal soms zo verleidelijk uit. Ditmaal nam ik "Groen is geweldig" van Rebecca Leffler mee, een boek met mooie foto’s en recepten die mij meteen aanspraken, maar dat naar mijn smaak iets te veel inspeelt op de hipheidsfactor van vegan eten. De ondertitel luidt “150 hippe, lekkere, vegan gerechten”, en laat ik “hip” nu echt zowat het laatste woord vinden om een gerecht mee te omschrijven. Maar goed, het boek dus.

De week ging niet erg succesvol vast start, met de socca-pizza, op basis van kikkererwtenmeel. Ik was content dat ik eindelijk een doel had gevonden voor het meel dat hier al zowat een jaar vervallen stond te wezen in de kast (chance dat wij niet meedoen aan houdbaarheidsdata). Ik voelde al enige nattigheid toen ik het deeg uitspreidde op de bakplaat en mijn angst werd een kwartier later bevestigd: ondanks insmeren van de bakplaat met kokosolie, plakte het hele ding muurvast. Tien minuten en een kleine veldslag later was het meeste van de koek losgewrikt met behulp van uiteenlopend keukengerei. Enthousiasme-levels tot hiertoe: matig. Wél heel erg geslaagd was het simpele recept voor de noten”kaas”, die we samen met tomatensaus en wat veldsla bovenop het brokkenfestijn gooiden. Tegelijk maakte ik voor de dag nadien de bloemkoolsoep, waar onder andere tahin en appel in verwerkt worden. Op basis van de ingrediënten keek ik uit naar iets speciaals, maar het eindresultaat viel redelijk tegen. Bloemkoolsoep dus, best lekker, maar weinig uitzonderlijk, de meerwaarde van de tahin en de appel ontging mij volledig, en ik moest aan de slag met de verzameling kruiden en specerijen om de boel wat op te leuken.

Later die week op het menu: sobanoedels met paprika, wortels en miso-sesamsaus; een snelle en simpele maaltijd, waarmee we met plezier ons tot hiertoe beperkte repertoire noedelrecepten wat uitbreidden.

In het weekend probeerde ik de zoete aardappel-falafel uit, die ook maar matig werd gesmaakt, naar alle waarschijnlijkheid omdat die dingen nogal groot uitvielen en uitdroogden in de oven. Het verdubbelen van het aangegeven recept voor 1 persoon leverde genoeg falafel op om een half weeshuis mee te voeden, en dus werden de restjes de volgende dagen kleingesneden en opgebakken in de pan, wat meteen de algemene appreciatie danig de hoogte in joeg.

Uiteindelijk waagde ik mij vorige maandag dan nog aan de “te gekke pad thai”, enigszins lichtzinnig, want er kwam bezoek over de vloer, en tot hiertoe waren de ervaringen met dit boek toch maar zo-zo. Gelukkig viel de pad thai wél meer dan behoorlijk uit; het soort vegan gerecht dat je zonder al te veel stress aan je vleesetende vrienden kan voorschotelen.

Conclusie: twee meer-dan-goedgekeurde noedelgerechten die hier zeker nog op tafel zullen komen, en waardoor we de minder geslaagde gerechten met plezier door de vingers zien.

Fairwear Friday – duurzaam & vegan schoenen shoppen

Hoog tijd om nog eens van Fairwear Friday te doen, leek mij. Bij gebrek aan een hulpje om een foto van mijn outfit van de dag te schieten, gun ik u bij wijze van special edition een blik in mijn schoenenkast. Terwijl het aanbod eco/fairtrade kledij gestaag groeit, blijft het moeilijk om een paar eerlijke schoenen om de kop te tikken. Ook mij lukt het niet altijd, getuige onderstaande collectie. 

U ziet, van links naar rechts, en van boven naar beneden:

- mijn trouwe loopschoenen, 11 jaar oud intussen (od dat iets zegt of de duurzaamheid dan wel over mijn loopgewoontes laat ik even in het midden). Flink uitgedragen dus, maar verder wel gewoon Nikes uit te Brantano. Duurzaamheidsfactor: laag! Na een vijfdaagse trektocht in Nepal is dit exemplaar ook wel echt aan vervanging toe, wordt dus vervolgd.

- bruine bottinnes van Will's, waarmee we meteen bij mijn favoriete provider van vegan, duurzame schoenen zijn aanbeland. Vorig jaar waagde ik mij voor het eerst aan de online aankoop van een paar schoenen. Ik koop zelden online, en schoenen leken al helemaal een recipe for disaster, waarbij die dingen ongetwijfeld niet gingen passen en ik vervolgens te lui ging zijn om ze (gratis) terug te sturen. Maar toen zag ik deze geweldige exemplaren, en ging ik toch overstag. Kwestie van efficient te zijn, kocht ik er meteen ook dit paar bruine botinnes bij, gezien het vorige paar vroegtijdig de geest had gegeven. Will verkoopt een groeiende collectie "animal and human friendly" schoenen voor mannen, vrouwen en kinderen. De bestelde maat zat als gegoten, en ik ben ook behoorlijk onder de indruk van de kwaliteit van deze schoenen – robuust en tegelijk soepeler dan andere niet-leren merken. De botinnes zijn een mannenmodel waar ik met mijn maat 40 inpaste, maar ook voor kleinere voeten zijn er alternatieven. Duurzaamheidsfactor: dik ok.

- zwarte leren laarzen, 2 jaar geleden tweedehands gekocht bij Foxhole. Sinds een jaar of 5 koop ik geen nieuwe leren schoenen meer. Een echte veganist koopt ook tweedehands geen leren schoenen, maar zelf heb ik daar minder problemen mee – vanuit duurzaamheidsstandpunt lijkt het me nog altijd beter een bestaand paar schoenen uit te wonen, dan nieuwe te kopen.

- de enige 2 paar die overblijven uit het pre-leerloze tijdperk: een paar zwarte flats, gekocht bij Office toen ik nog op de middelbare school zat (eeeuhm, minimum 11 jaar oud dus), en mijn standaard trouwfeest-schoenen, ooit gekocht in Amsterdam. Duurzaamheidsfactor: laag! Coolheidsfactor: redelijk hoog want er staan EZELTJES op die zwarte schoenen. Meteen ook de reden waarom ik van dat paar nog geen afstand wil doen.

- bruine "nette" schoenen, een jaar of 5 geleden tweedehands in Londen gekocht (alweer een mannenmodel overigens, ik (hartje) maat 40). Duurzaamheidsfactor: dik ok.

- volledig uitgewoond paar sneakers, gekocht bij Anders getint in Leuven. Duurzaamheidsfactor: dik ok.

-Veja sneakers: veruit het meest gedragen paar van het moment, en dat begint zich zo stilaan ook te tonen. Ik kocht dit paar bij SuperGoods, met voorsprong de leukste winkel van Mechelen. (opletten wel: ondanks de naam in Veja geen uitsluitend vegan merk, sommige modellen maken dus wel gebruik van, ecologisch gelooid, leer) Duurzaamheidsfactor: dik ok.

- het paar dat standaard op mijn kantoor stond om aan te doen bij meetings: zwarte brogues van Vegetarian Shoes, gekocht bij Avesu, de geweldige vegan schoenenwinkel in Berlijn die -HOERA- tegenwoordig ook in België levert. Ze zijn eigenlijk net te smal voor mij, dus heb je interesse (en een smalle maat 40 of 39): stuur gerust een mailtje naar opgewektekapucijnaap@gmail.com en ik doe ze met plezier voor een klein prijsje van de hand.

- een paar stoffen sneakers van Armistice, deze zomer in lichte paniek gekocht vlak voor vertrek naar Nepal, omdat ik iets nettere sneakers nodig had die dan van Veja, en er geen tijd meer was om online te bestellen. Van hetzelfde bedje ziek: de blauwe ballerina's op de eerste rij. Allebei leer-vrij, maar verder zeer twijfelachtig wat betreft duurzaamheid. Conclusie: snel-snel een paar schoenen kopen zit er niet in als je voor duurzaam wilt gaan. Duurzaamheidsfactor: beperkt.

- een paar stoffen veterschoentjes van SoumSoum, gekocht in Tsjaad bij een Frans-Tsjadisch meisje dat tassen en schoenen ontwerpt en samenwerkt met schoenmakers en kleermakers in de hoofdstad N’Djamena om ze op de markt te brengen. Duurzaamheidsfactor: dik ok.

- nette veterschoenen van Will's. Duurzaamheidsfactor: dik ok.

- blauwe sandalen, intussen ruim 5 jaar oud en redelijk versleten. Ook snel-snel gekocht de dag voordat ik voor thesisonderzoek naar Georgië trok. Leervrij, maar gekocht bij Aldo, dus duurzaamheidsfactor: beperkt.

- groene flipflops van het merk Boombuz, gekocht bij Avesu. Bio afbreekbaar als het ware, veel duurzamer dan dat wordt het niet denk ik (bizar genoeg vind ik niet meteen een website van het merk).

En onder die schoenen draag ik het liefst sokken van Braintree, exemplaren uit bamboe die lang meegaan, en bovendien in de sympathiekste kleurencombinaties en prints bestaan (tip: check de mannenversie als je niet zo into roze/paars bent). Beschikbaar onder andere bij Today is a Good Day, en Ozfair.

Fairwear Friday is een initiatief van Villa Lisa, Ma vie en vert en Juffrouw Sanseveria, waarvoor veel dank. Voor meer ideeën, zie ook de schoeisel-sectie van het Ecologische winkellijstje van Ma vie en vert.

Brusselse koffiestop - Hinterland!

In het thema "sympathieke plekken waar je een lekkere soja capuccino kan krijgen in de hoofdstad", stel ik graag voor: Hinterland, een café dat zichzelf omschrijft als "urban refuge". Het nieuws afgelopen weken gaf de indruk dat zo'n toevluchtsoord in Brussel geen overbodige luxe is, al viel dat in de realiteit een pak beter mee dan het TV-journaal deed geloven. Maar onafhankelijk van het dreigingsniveau, koffiebars als Hinterland mogen er meer zijn!

Naast lekkere koffie (met een fairtrade koekje erbij, gemaakt met honing maar verder plantaardig), serveert Hinterland ook allerlei sapjes, taart en een dagelijks veranderend menu van soep, salades en broodjes. Daartussen zitten bijna dagelijks vegan opties, en altijd enkele gluten- en lactosevrije mogelijkheden (er is overigens ook gluten- en lactosevrije taart). Het menu van de dag wordt elke ochtend op Facebook gepost, zodat je altijd kan checken of er die dag iets naar je smaak/dieetvoorkeur bijzit. De gebruikte ingrediënten zijn zoveel mogelijk lokaal en biologisch, en take-away is bij Hinterland net iets milieuvriendelijker dan elders: er wordt geen plastic gebruikt, wel karton, en bekers en rietjes uit maïszetmeel. Voor de sla'tjes gaan ze nog een stap verder: die neem je mee in een glazen pot die je later weer inlevert.

Zoals het hoort in Sint-Gillis, heeft Hinterland de perfecte hipster-inrichting: oude tegelvloer, veel blank hout, bakstenen muren en grote ramen waardoor je het leven op de drukke Charleroisesteenweg kan gadeslaan. Dat er ook nog eens heel vriendelijke mensen achter de toog staan maakt het helemaal af. En ze hebben nog zin voor humor ook:

Hinterland
Charleroisesteenweg 179
1060 Brussel
Tramhalte Janson (voor de deur), Metro Louisa of Munthof (15min wandelen)
facebook
website
Open: dinsdag tot zaterdag van 8u tot 18u (op zaterdag vanaf 10u) - in de zomer later open